இன்று சொல்லிச் சென்றது

அந்தச்சுவர்கள் உன்னிடம் சொல்லியதான சேதிகளை
நீ சொல்லும் போதெல்லாம் ஆச்சரியத்தோடு
கேட்டிருந்தன செவிகள்

நான் அலுவலகத்தில் அடைபட்டிருந்த காலங்களில் சூரியன்
உனக்கு வெளிச்ச கவிதை வாசித்ததைச் சொன்னாய். பின்
நவீனத்துவ வாசத்தோடு, அது பிரமிப்பாய் இருந்தது

பள்ளி முடிந்த பிள்ளைகள் மெக்டொனல்ஸ் மடிகளில்
பேசிய கதைகளை நீ மறுவாசிப்பு செய்தபோது அதிலிருந்த பெரியமனிதத்தனம் பற்றி வருத்தமிருந்தாலும்
ரசிக்க முடிந்தது

எல்லோரும் வந்து சென்ற பின்னும், நான் வருவேனென்ற
நம்பிக்கையிலிருந்த சனிக்கிழமை சீனிவாசபெருமாளின்
ஏமாற்றத்தைச் சொன்னாய். கடைசி நேர மீட்டிங்கில்
காலம் தாழ்த்தியது பெருமாள் அறியாத
·பிரென்சுக்காரன்.

காரணங்கள் சொல்வது தப்புவதற்கல்ல; காரணங்களால்
சில தவறிவிடுவதைச் சொல்வதற்குத்தான். இதுவரை நீ
பேசியது எனக்கு புரிந்ததாய் நினைத்திருந்தேன்.புரியவில்லை
என நீ புரிய வைத்தாய். இதோ, இப்போது நான் மெல்ல
மெல்ல இரவுக்குள் செல்கிறேன்

என்னை விட்டுச்செல்லும் உன்னிடம் எடுத்துச் சொல்ல
காலத்தின் நாளை நம் வசமில்லை. இன்னும் உன்னைக்
கூடுதலாகப் புரிந்திருக்கலாம் என்ற குற்ற உணர்வு மட்டுமே
கூட வருகிறது

இன்றைய தினமே, இன்றே உனக்கு விடை தருகிறேன்,
காரணங்கள் அற்றவனாக நாளையை நாளை சந்திக்க,
உறக்கத்துள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
உதிர்ந்து விழுகிறேன்

நன்றி : " திண்ணை "
Feb 02 Thursday 2006

இருள் கவ்விச் சென்ற வெளிச்சம்

ஒளி அவளாகிச் சிதறுகிறது

அவளை
எடுத்து எடுத்து
எல்லோரும் தம்மை
ஒளியூட்டிக் கொண்டார்கள்

ஒலி அவளாகிச் சிதறுகிறது

அவளை
எடுத்து எடுத்து
எல்லோரும் தம்மை
இசையாக்கிக் கொண்டார்கள்

காற்று அவளாகி வீசுகிறது

அவளை
இழுத்து இழுத்து
எல்லோரும் தம்மை
உயிரூட்டிக் கொண்டார்கள்

மழை அவளாகிப் பொழிகிறது

அவளில்
நனைந்து நனைந்து
எல்லோரும் தம்மை
முகம் பார்த்துக் கொண்டார்கள்

இறுதியாய் ஒர்
மழையற்ற நாளில்
காற்றற்ற வீதியில்
ஒலியற்ற திசையில்
அவளை வாயில் கவ்வியபடி
இருள் நடந்து போனதாய்
பார்த்தவர்கள் சொன்னார்கள்!

காலகால மிச்சம்

அங்கு ஒலித்த மொழி
அவனது அல்ல அவளதுமல்ல

முன் பின் முரனென சாத்தியமானதொரு
வாசிப்பின் அனுபவங்களைச் சுமந்து
கடந்தது காலம்

ஒரு மெல்லிய வெளிச்சம் இறந்து கொண்டும்
பிறந்து கொண்டும் இருந்தது

அந்த சாப்பாட்டு மேசையின்
விளிம்போரம் கிடக்கிறது
அவள் மீதம் வைத்த உணவின் காலகால மிச்சம்

கனடாவின் பனிபடர்ந்த மலையினிடை
வெள்ளைக்காரனின் கைபிடித்து நடக்கும் அந்த
சீனப்பெண்ணும் ஓர்நாள் கண்டுவிடக்கூடும்
ஒரு பனிமூடிய மேசையின் விளிம்போரம்
கடந்தகால உணவின் தமிழ் மிச்சம்.

பஸ் நிறுத்தத்தில் பார்த்த கடவுள்

ஒரு பஸ் நிறுத்தத்தில்தான்
கடவுளைப் பார்த்தேன்

அவர் அவரை
அறிமுகப்படுத்தவில்லை
என்னைத் தெரியாதென்றால்
அவர் கடவுளில்லை.

அவர் யாரென்று எனக்கும்
நான் யாரென்று அவருக்கும்
தெரிந்தே இருந்தது

அவரது அன்புப்புன்னகை
ஏதாவது வரம் கேள் என்றது

கேட்பதற்கு மட்டுமா கடவுள்
சும்மா ஏதாவது பேசலாமில்லையா
யோசித்தபடி நின்று விட்டேன்

ஒரு பஸ் வந்தது
இன்னொருமுறை புன்னகைத்து
கடவுள் அதிலேறிப் போய்விட்டார்

வருத்தமாயிருந்தது

நானாவது ஏதாவது கேட்டிருக்கலாம்
அல்லது அவராவது ஏதாவது
பேசியிருக்கலாம்
கடவுளில்லையா அவர்

ஏதேதோ சிந்தனைகளில்
எனது பஸ்ஸிற்குக் காத்திருந்தேன்
இன்னொரு கடவுள் வரலாம் அதில்