கனிமொழி ஏன் அரசியலுக்கு வர வேண்டும்? 10 காரணங்கள்

1. இன்றைய தமிழக, இந்திய அரசியலுக்கு புரையோடிப்போன பழைய சிந்தனைகளில் இருந்து விடுபட்ட புதிய சிந்தனையாளர்கள் தேவை. கனிமொழி - புதுச்சிந்தனையாளர்

2. அரசியலுக்கு வரச் சரியான, இளமையின் உச்ச வயது அவருக்கு. இளமையின் வேகமும், இதுவரை பெற்ற அனுபவங்கள் தந்த விவேகமும் சரி விகிதம் கலந்த வயதில் இருக்கிறார். இதுவே சரியான சமயம்.

3. இந்தியப் பொருளாதாரம் புதுப் பாய்ச்சலில் போகத் துவங்கியிருக்கும் இன்றைய சூழலில், திறன்மிக்க நிர்வாகிகளைக் கொண்ட மாநிலங்களையே உலக நிறுவனங்கள் அதிகம் விரும்புகின்றன. கனிமொழிக்கு சிறந்த நிர்வாகியாகின்ற தகுதிகள் இருக்கிறது.

4. கனிமொழியை தங்களது உணர்வுகளை பிரதிபலிக்கும் பிரதிநிதியாக, புதுச்சிந்தனை சார் இளம் பெண்கள் பார்க்கிறார்கள். பெரியவர்களும் மதிக்கிறார்கள்.

5. கல்வியும், கவிதாச் சிந்தனையும், அடக்கமான பொருள் பொதிந்த பேச்சும், செயலும் வழக்கமான ஆரவார அரசியல்வாதிகளில் இருந்து அவரை வேறுபடுத்திக் காட்டுகிறது.

6. அரசியல்வாதிகள் நிறைந்த குடும்பச் சூழலில் வளர்ந்திருப்பது, அவரது பலம். சிலர் அதை பலவீனமாகக் கருதலாம். ஆனால், அரசியல் செல்வாக்கை தனது சுயஆதாயத்திற்காக பயன்படுத்தினதாகச் சொல்லும் எந்த சுட்டுவிரலும் அவரை நோக்கி இல்லை.

7. அடக்கமானவர்தான், அமைதியானவர்தான். ஆனால் பலமற்றவரல்ல என்பதை கலைஞர் கருணாநிதி கைது சம்பவத்தின்போது உலகம் உணர்ந்து கொண்டது. தனது கருத்துகளுக்காக போராடும் போர்க்குணம் கனிமொழிக்கு இருக்கிறது.

8. வானில் பறப்பதற்க்கான வாய்பிருந்தும், தரையில் காலூன்றி நிற்கும் கனிமொழியின் இயல்பு, ஊழலற்ற நிர்வாகத்திற்குத் தேவையான அடிப்படை குணம். அது அவரால் ஊழலற்ற நிர்வாகத்திற்கு அடித்தளமிட முடியும் என்று உறுதியளிக்கிறது.

9. சில ஆண்டு சிங்கப்பூர் நிரந்தரவாசம், அவருக்கு உலகின் புதிய கதவுகளை திறந்து காட்டியிருக்கிறது. ஒரு தலைவன் திறமையானவனாக, திடமானவனாக இருத்துவிட்டால் எதுவெல்லாம் சாத்தியம் என்பதை கண்கூடாக பார்த்திருப்பதால், அது அவரது அரசியலில் எதிரொலிக்கும்.

10. ஒரு புகழ் பெற்ற தலைவரின் மகளாக இருந்தும், கனிமொழிக்கென்று ஒரு சுயம் இருக்கிறது. சுயம் உள்ளவர்களே வெற்றிகரமான தலைவராக விளங்கினாரகள், விளங்குகிறார்கள் என்பது சரித்திரம். வாய்ப்பிருந்தால், கனிமொழியும் ஒரு சரித்திரமாகலாம்!

எண்ண அலைகள் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

சம்பவம் - 1

அந்தப் பெண்ணின் பெயர் ஷீலா தங்கம். ரொம்ப யுனிக்கான பெயர். இந்தப் பெயருள்ள பெண்ணை அதற்கு முன்னும், அவரை அறிந்ததற்குப் பின்னும் நான் பார்த்ததேயில்லை. பெயருக்கேற்ற மாதிரியே ஷீலா, தங்கம் போல் தகதகவென ஜொலித்தார். ஒரு இளம்பெண் அப்படி ஜொலித்தால், என்ன நடக்கும்? அதிலும் பொள்ளாச்சி நாச்சிமுத்து பாலிடெக்னிக் மாணவர்கள் கல்வியிலும், காதலிலும் சிறந்தவர்கள்.

பல பேர் காதல் அம்பு விட்டாலும், செழியன் எய்த அம்பு மட்டுமே ஷீலா தங்கத்தை சரியாக தைத்தது. அவர்கள் காதலித்தார்கள். என்னைப் போன்றவர்கள் ராமாயணம், மகாபாரதம் ரேஞ்சில் அவர்களது காதல் கதையை பேசித் திரிந்தோம். யாருக்கு என்ன முடிகிறதோ அதைத்தானே செய்ய முடியும்?

நான் ஷீலா தங்கத்தின் முகத்தை தூரத்தில் பார்த்ததோடு சரி, பக்கத்தில் வந்தால் தலையைக் கவிழ்ந்து கொள்வேன். அப்படி ஒரு கூச்சக்காரப் பையன் அந்த காலகட்டதில். ஒவ்வொரு கால கட்டத்திலும் என் கூச்சத்தின் தன்மை மாறி வந்திருக்கிறது... அதை விடுங்க, இங்கு நான் சொல்ல வந்த முக்கியப் பாயிண்ட் என்னன்னா, அந்த ஷீலா தங்கத்துக்கும் எனக்கும் ஒரு மேட்டரில் தொடர்பு இருந்தது. அப்படி ஒரு மேட்டர் இருந்ததுன்ற விஷயமே ஷீலா தங்கத்துக்கு இன்னைக்கு வரைக்கும் தெரியாதுன்குறதுதான் இதில் இன்னும் சுவாரஸ்யமான விஷயம்.

அந்த மேட்டர் என்னன்னா - என் எண்ண அலைகள் ஏதோ ஒரு வகையில் ஷீலா தங்கத்தைப் பாதித்தது. நான் அதைத் தற்செயலாகத்தான் உணர்ந்தேன்.

ஒரு நாள் காலை ஏனோ அந்தப் பெண் இந்த நிற உடையில்தான் வருவார் என்று தோன்றியது. அட ஆச்சரியம் - அந்த நிற உடையில்தான் வந்தார். கொஞ்சம் அதிசயமாக இருந்தது. ஆனால் அந்த தற்செயலை நான் பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. சீக்கிரமே மறந்து விட்டேன். ஒரு மாதம் போயிருக்கும். திடீரென்று ஒரு நாள், மறுபடியும் ஷீலா தங்கம் - சேலை நிற நினைவு - அட, அதே நிறம்! இப்போது நான் நிறைய யோசித்தேன். தற்செயல் ஒருமுறை நிகழலாம், மறுமுறை மறுமுறை நிகழுமா? நிகழ்ந்தது.

திடீரென்று ஏதாவது ஒர் இடத்தில், பஸ்ஸில், மணீஸ் கார்னரில், ஒரு முறை மருத்துவமனையில் கூட, அந்தப் பெண்ணை பார்க்கப் போகிறேன் என்று தோன்றும்... பார்த்து விடுவேன். துவக்கத்தில் இது எப்படி, ஏன் நிகழ்கிறது என்று குழப்பமாக இருந்தது. அப்புறம் அந்தக் குழப்பம் பழகி விட்டது.

ஏதோ ஒரு அலைவரிசையில் எப்படியோ ஒத்துப் போன எண்ண அலைகளின் விளையாட்டுதான் அது என்று அன்று நம்பினேன்... இன்றும் நம்புகிறேன்... நம்புவேன் இனிமேலும்!

(செழியன் - ஷீலாத்தங்கம் கதையின் முடிவைத் தெரிந்து கொள்ள விரும்புபவர்களுக்கான பின் குறிப்பு இது. செழியனுக்கும், ஷீலாத்தங்கத்திற்கும் திருமணம் முடிந்து விட்டது. செழியன் இன்னொரு பெண்ணை மணந்து கொண்டார். ஷீலாத்தங்கமும் இன்னொரு ஆணை மணந்து கொண்டார். எனவே, முடிவு -சுபம்!)


சம்பவம் - 2

இது ஷீலா தங்கம் சங்கதிக்கு வெகுமுன்னால், நான் ராயப்பன்பட்டி அலோசியஸ் ஹாஸ்டலில் படித்த காலத்தில் நிகழ்ந்தது.

அங்கு ஒரு பழக்கம். ராத்திரி ஸ்டடி நேரம் முடிந்ததும் தூங்கப்போவதற்கு முன்னால், ஜெபம் சொல்ல வேண்டும். எல்லோரும் எழுந்து நின்றதும், எங்கள் முதுகிற்குப் பின்னால் நிற்கும் வார்டன் யார் யார் ஜெபம் சொல்ல வேண்டுமென்று வரிசையாக பெயர் சொல்லுவார். அவர்கள் சொல்ல வேண்டும். அப்படி ஜெபம் சொல்ல வேண்டியவர்களின் எண்ணிக்கை 5 என்று நிர்ணயிக்கப் பட்டிருந்தது.

அப்போது வார்டனாயிருந்தவர் பிரதர் ராயப்பன்.

அந்த குறிப்பிட்ட நாளில், பிரதர் ராயப்பன் முதலில் சைமனைதான் ஜெபம் சொல்லச் சொல்வார் என்று தோன்றியது . பிரதர் அழைக்கிறார் ...

"சைமன் ஜெபத்தைத் தொடங்கு"

ஹை...இதென்ன நான் நினைத்த மாதிரி அழைக்கிறாரே.. சைமன் ஜெபம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே, முருகேசன் பெயர் மனதில் ஓடுகிறது.

"அடுத்து முருகேசன்"

என்னால் நம்ப முடியவில்லை.ஆனால் நம்ப வேண்டியிருக்கிறது. ஆக, அடுத்தது ராஜேந்திரன்தான் என்று மனதில் தோன்ற , பிரதர் ராயப்பனும் "ராஜேந்திரன்" என்கிறார்.

அது எப்படி நிகழ்கிறது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. ஆனால், இதோ நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. அடுத்து நான் நினைக்கும் பெயரைத்தான் பிரதர் ராயப்பன் அழைப்பார் என்பது தெளிவாக, விவேகானந்தனை நினைக்கிறேன்.

அவனையே ஜெபம் சொல்ல அழைக்கிறார்.

விவேகானந்தன் ஜெபம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போது, இது தற்செயலாக நடக்கும் நிகழ்வுதான் என்று என்னை நம்ப வைக்க காரணங்கள் தேடுகிறேன். சரி, என் பெயரை நினைத்துக் கொள்கிறேன். அதை பிரதர் அழைக்காவிட்டால், இப்போது நடந்தது தற்செயலென்றாகி விடுமில்லையா?

" கடைசி - மணிமாறன்" என்கிறார் பிரதர் ராயப்பன். எனக்கு பேசமுடியாதபடி தொண்டை அடைத்துக் கொள்கிறது. மறுபடியும் பிரதர் பெயர் சொல்லி அழைக்கிறார். ஒருவாறு தட்டுத் தடுமாறி சொல்லி முடிக்கிறேன் ....

இந்த சங்கதி எப்படி நிகழ்ந்தது என்று அன்று எனக்குப் புரியவில்லை. ஷீலா தங்கம் விஷயம் நிகழ்ந்தபோதுதான் இதன் அர்த்தம் விளங்கியது. ஆனாலும், 200 பேர் இருக்கிற ஒரு ஸ்டடி ஹாலில் 5 பேர் நாம் நினைக்கிற வரிசைப்படி அழைக்கப்படுகிற சாத்தியப்கூறின் permutation and combination களைப் பற்றி யோசிக்கும்போது பிரமிப்பாக இருக்கிறது.

எது எப்படியோ, இப்போதெல்லாம் எனக்கு இந்தப்பிரச்சனைகள் கிடையாது. வாழ்க்கையைப் ப்ற்றி யோசிக்கவே நேரமில்லாமல் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் எந்திர வாழக்கையில் இந்த மாதிரி விஷயங்களுக்கெல்லாம் எங்கிருக்கிறது நேரம்?

இப்போது எனது ஏண்ண அலைகள் என்ன சாதிக்கிறது என்பதற்கு ஒரு உதாரணம் சொல்றேனே .... இன்னும் ஐந்து நிமிடத்தில் பஸ் வந்துவிடும் என்று நினைத்துக் கொண்டு பஸ் ஸ்டாண்டில் நின்றிருப்பேன்... கால் வலிக்கும்... பஸ் வரவே வராது. முக்கால் மணி நேரம், ஒரு மணி நேரம் கழித்து சாவகாசமாக வந்து வெறுப்பேற்றும். இத்தகைய "வலிய சக்தியுடையவையாக" மாறி விட்டன எண்ண அலைகள். ஒருவேளை பஸ் டிரைவர்களுக்கும் நமக்குமான எண்ண அலைகள் ஒத்துப் போவதில்லையோ என்னவோ...

அடுத்தமுறை பஸ்ஸிற்காக காத்திருக்கும்போது நீங்களும் உங்கள் எண்ணங்களின் சக்தியை சோதித்துப் பார்க்கலாம். பாருங்கள்... பார்த்துவிட்டு என்ன நடக்கிறது என்று சொல்லுங்கள்!!

வந்து போகும் பறவைகள்

ஓடியே போய்விட்டது ஒருவாரம்.

மதி எனக்கும் நட்சத்திர வாரம் கொடுத்தபோது நாட்களில்லை, தயார் செய்து கொள்ளுங்கள் என்றார். தயாராயில்லை. அதற்கு பல காரணங்கள் சொல்ல முடிந்தாலும், சோம்பல் முன்நிற்கிறது....

போய் வருகிறேன் என்று சொல்லலாம். எங்கு போவது, எங்கு வருவது? இங்குதானே போவதும் வருவதும். உலகமெல்லாம் பரவிக்கிடக்கிற தமிழ் நெஞ்சங்களோடு கருத்துப் பகிரக் கிடைத்த வாய்ப்பாக நட்சத்திரவாரம் அமைகிறது.

அதற்கு காசி, மதி மற்றும் அவர்தம் குழுவினருக்கு அன்பு நன்றி!

பின்னூட்டமிட்டு உற்சாகமளித்த அன்பு நெஞ்சங்களுக்கு அடுத்த நன்றி!!

வாசித்த, என் வலைப்பூவில் வசித்த நேச உள்ளங்களுக்கும் நன்றி!!!

நேற்றுமுதல் சில சிக்கல்கள்.அதனால் புதுப்பதிவுகள் போட முடியவில்லை. எனினும், நிறைந்த மனதோடு விடை பெறுவது...

பாலு மணிமாறன்

நாலு நாலாய் .. 16

பாதித்த நாலு விஷயங்கள் :

1. 1983 ல் படித்த எம்.எஸ்.உதயமூர்த்தியின் "எண்ணங்கள்"
2. கிரிக்கெட் - அதனால் கெட்டு குட்டிச்சுவரானவர்களில் - நானும் ஒரு சுவர்.
3. எனது கம்பேனியிலிருந்த 149 பேரும் சிங்கப்பூர் கனவில் சுற்றி கொண்டிருக்க, அதைப்பற்றி துளியும் நினைக்காமல் இருந்த 150வது என்னை கூப்பிட்டு சிங்கப்பூர் அனுப்பிய - spic - jel நிறுவன ரவீந்திரன்.
4 . 2000 வருடத்திய சிங்கப்பூர் காலையில் என்னை எழுப்பிய எனது தந்தையின் மரணச்செய்தி.


சமீபத்தில் படித்த நாலு புத்தகங்கள் :

1. கவிஞர் அறிவுமதியின் "நட்புக்காலம்"
2. Infosys நாராயணமூர்த்தி ரூ.10000 ரூ.100000000000 ஆன கதை என்.சொக்கன்
3. கவிஞர் நா.முத்துக்குமாரின் "பாலகாண்டம்"
4. மலேசிய எழுத்தாளர் எம்.ஏ.இளஞ்செல்வனின் "தெருப்புழுதி"


நாழிதழில் படிக்கும் முதல் நாலு விஷயங்கள் :

1. எந்த பத்திரிக்கையானாலும் முதல் மரியாதை க்குத்தான்.
2. அடுத்து பிசினஸ் சமாச்சாரங்கள் ... இப்போதெல்லாம் பிஸினஸ் மேட்டரே சிறுகதை ரேஞ்சில் எழுதுகிறார்கள்.
3. அடுத்து சினிமா, சினிமா! சிம்ரன் அம்மாவான செய்தியை மட்டும் கொஞ்சம் சோகத்தோடு படித்தேன். ஆயிரம் பெண்கள் அம்மாவாகலாம்...ஆனால் " ஆள் தோட்ட பூபதி " ஒரு சிம்ரனால் மட்டும்தானே முடியும்?
4. கடைசியா போனாப்போகுது என்று நம்மூர் அரசியலைப் படிப்பேன். ஏறக்குறைய வாந்தி வந்து விடும் . ஆனால் அவ்வப்போது ஒரே டமாஷாகவும் இருக்கும்.


சிங்கப்பூரில் எனக்குப் பிடித்த நாலு விஷயங்கள் :

1. அழவே அழாத சீனக் குழந்தைகள் ( எங்காவது அழுகை சத்தம் கேட்டால் அநேகமாக அது இந்தியக் குழந்தையாகத்தான் இருக்கும் )
2. நான் Access cardஐ உள்ளே திணித்து கைரேகையை காட்டியதும் கதவு திறந்து "போய் வா மகனே" என்று வழியனுப்பும் immigiration.
3. இணையத்தின் வழி சமர்பிக்க முடிகிற வருமானவரி கணக்கு, விவகாரங்கள் ,etc
4. சிங்கப்பூர் பணத்தில், அரசாங்க தகவல் பறிமாற்றங்களில் அதிகாரப்பூர்வ இடம் பெற்றிருக்கிற "நமது" தமிழ்!!!

சிங்கப்பூர், மலேசிய இலக்கியச்சூழல் இப்படித்தான்!

சிங்கப்பூர், மலேசியாவில் தமிழ் புத்தகங்களின் வெளியீடு குறிப்பிட்டுச் சொல்லும்படியாக இல்லை என்ற சூழல் மாறி வருகிறது. சமீபத்தில் கூட ஜெயந்தி சங்கரின் மூன்று நூல்கள் ஒன்றாக வெளியீடு கண்டன. அதற்கும் முன் கவிஞர் க.து.மு.இக்பால், எழுத்தாளர் அன்பழகன் உட்பட மூவர் இணைந்து ஒன்றாக நூல் வெளியீடு செய்தார்கள்.

சிங்கப்பூர் நகைச்சுவை எழுத்தாளர் இமாஜானின் 30 நூல்களை மணிமேகலைப் பிரசுரம் வெளியீடு செய்தது.

எனது கவிதைத் தொகுப்பு "அலையில் பார்த்த முகம்" கடந்த ஜனவரியில் இயக்குனர் இமயம் பாரதிராஜா தலைமையில் வெளியீடு கண்டது. அந்தப் புகைப்படங்களை நட்சத்திர வாரத்தில் உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்ளாமல் வேறு எப்போது பகிர்ந்து கொள்வது? அதை இங்கு உங்களோடு பகிர்கிறேன்.

கவிஞர் மனுஷ்யபுத்திரனின் "உயிர்மைப் பதிப்பகமும்" சிங்கப்பூரில் இருக்கும் எனது நிறுவனமான "பாலு மீடியா"வும் சேர்ந்து " தங்கமீன் பதிப்பகம்" என்ற இணை பதிப்பகம் துவங்கி சிங்கப்பூர், மலேசிய எழுத்துக்களை வெளியிட முடிவு செய்திருக்கிறோம். தரம், கட்டுபடியாகும் விலை, திட்டமிட்டு புத்தகங்களை அதன் மூலம் மலேசிய சிங்கப்பூர் எழுத்துகளை பரவலாக சந்தைப் படுத்துதல் என்பது அடிப்படை நோக்கு. சிங்கப்பூர், மலேசியா என பரவலான எனது வாழ்க்கைப் பயணமும், நட்பும் இதற்குத் துணை சேர்க்கும்.

முதல்படி எடுத்து வைக்கிறோம். எல்லைக்கோட்டை எட்டி விடுவோம் என்ற நம்பிக்கையில்தான் எல்லா அடிகளுமே எடுத்து வைக்கப்படுகின்றன. எங்கள் நம்பிக்கையும் அப்படிப்பட்டதுதான்!



இடம் : சிங்கப்பூர் ஸ்ரீனிவாச பெருமாள் கோயில் கல்யாண மண்டபம். குறுந்தாடியுடன் இருப்பது எனது சகோதரர் கென்னடி. வெள்ளை சட்டையில் - எழுத்தாளர் மா. அன்பழகன்



பாடகர் : குணசேகரன் நடனமணி :பிரமிளா பாடல் : வெள்ளிச் சலங்கைகள் ...

நூல் பெறுபவர் : திரு.நா.ஆண்டியப்பன், சிங்கப்பூர் தமிழ் எழுத்தாளர் சங்கத் தலைவர்
நூல் தருபவர் : இயக்குனர் இமயம்
வேடிக்கை பார்ப்பவர் : இந்த வலைப்பூவுக்குச் சொந்தக்காரர்

அந்த மாலைக்கு அவர் தகுதியானவர்தான்... "எங்கள் ஊருக்குத்தானே இதுவரை சினிமா வந்திருக்கிறது. அட... இதென்ன எங்கள் ஊர் சினிமாவில் வருகிறதே" என்று 16 வயதினிலே பார்த்து வியந்ததாகக் கூறிய கவியரசு வைரமுத்துவின் வரிகளை இங்கு ஞாபகப்படுத்துகிறேன்.. தமிழரின் வாழ்க்கையை செல்லுலாய்டில் பதிவு செய்தவருக்கு அது ஒரு சின்ன மரியாதை! அருகில், தமிழ்ப்புரவலர் : போப் ராஜூ

உலகம் முழுக்க அறிமுகமான அந்த கரகரத்த குரலில் எனது கவிதைக்கான விமர்சனத்தைக் கேட்டதை பெரிய பாக்கியமாகக் கருதுகிறேன்!

2007 கிரிக்கெட் உலகக்கோப்பையை இந்தியா வெல்லுமா?

இன்னும் நாள் இருக்கிறது...ஆனால் அது கண்மூடித்திறப்பதற்குள் ஓடிவிடும். எனவே இப்போதே ஜோசியம் சொல்லுகிறேன் ... எங்கம்மா மகமாயி ஜக்கம்மா என் கனவில் சொல்லி விட்டாள்... 2007 கிரிக்கெட் உலகக் கோப்பையை ஜெயிக்கப் போவது இந்தியாதான், இந்தியாதான், இந்தியாதான்!

அது எப்படி அவ்வளவு உறுதியாகச் சொல்கிறாய் என்றால், அதற்கான காரணங்கள் பின்வருமாறு ( இதையெல்லாம் ஜக்கம்மா கனவில் சொல்லவில்லை. நாமா கணிச்ச விஷயம்) :


A. வலுவான பேட்டிங்

பேட்டிங்கில் இந்திய அணிதான் தற்போது உலகின் சிறந்த அணி என்று தைரியமாகச் சொல்லலாம். Its a nice mixture of youth and experience . Experienceக்கு திராவிட், சச்சின், சேவாக், கயி·ப் Youthற்கு தோணி, யுவராஜ், சுரேஷ் ரய்னா மற்றும் உத்தப்பா. மற்ற உலக அணிகளைப் பார்த்தால் இந்த nice blend கிடையாது. அப்படியே இருந்தாலும் அதில் ஒன்றிரண்டு, 'பூட்ட கேஸாக' இருக்கிறது. இந்த இந்திய வரிசைக்கு சரியான போட்டி கொடுக்கக்கூடியது ஆஸ்திரேலியாதான். ஆனால் ஆஸ்திரேலியாவைக் பொறுத்தவரை when it plays well, it plays really well. But when it plays bad, it plays really bad. அப்படி அவர்கள் மோசமாக விளையாடும் 2 நாள் தொடர்ந்து அமைந்து விட்டால் போதும், ஆஸ்திரேலியக் கனவுகள் முடிந்துவிடும். If my prediction is not wrong, Australians may not reach even the final.

சச்சினுக்கு இது கடைசி உலகக்கோப்பை.So, he will like to sign off in style. அவருக்காகவாவது இந்த உலகக்கோப்பையை வெல்ல வேண்டுமென்று மற்றவர்களும் நினைக்கக் கூடுமென்பது ஒரு கூடுதல் அனுகூலம். எனக்கென்னவோ சமீபத்தில் சரியாக விளையாடாதற்குகெல்லாம் சேர்த்து சேவாக் வெஸ்ட் இண்டீஸ் உலகக்கோப்பையில் வெளுத்துக் கட்டுவார் என்று தோன்றுகிறது. சச்சின்-சேவாக் ஓபனிங் இறங்கும்போது, ஒருவர் விட்டாலும் மற்றவர் அதிரடிப்பார் என்ற கிலி மற்ற அணிகளுக்கு இருந்து கொண்டே இருக்கும். அதில் சற்று சறுக்கினாலும் The Wall மேலும் ஆபத்து நேராமல் பார்த்துக் கொள்வார்.

யுவ்ராஜ்சிங் முழுமையான கிரிக்கெட்டராகத் தன்னை உருமாற்றிக்கொண்டு வருடம் ஒன்றாகிறது. சேப்பல் இந்திய அணி கோச்சானது யுவராஜின் வாழ்க்கையில் நிகழ்ந்த வசந்தம். பாகிஸ்தானுடனான ஒருநாள் போட்டியில் 10 பந்துகளில் அவர் 20 ரன்களுக்குமேல் குவித்த விதம் He is the man for the occation என்று உணர்த்தியது. 2007ம் ஆண்டு உலகக்கோப்பை அவரது கிரிக்கெட் வாழ்வின் உச்சமாக இருப்பினும் நான் ஆச்சரியப்பட மாட்டேன். ரய்னா சற்று சிரமப்படக்கூடும் - ஆனால், முக்கிய கட்டங்களில், முக்கியமான ரன்களை எடுக்கிற ஆசாமியாக அவர் இருப்பார். கயி·பைப் பற்றி கணித்துச் சொல்ல முடியாத காலகட்டமிது. எதிர்வரும் வெஸ்ட் இண்டீஸ் போட்டிகளில் அவர் சீக்கிரமே Formக்கு வருவது அவருக்கும், இந்திய அணிக்கும் நல்லது. தோணிதான் தற்போதைய சூப்பர் ஸ்டார். ஆனால் கடைசி சில போட்டிகளில் அவர் கஷ்டப்பட்டதாகத் தோன்றியது. உலக அணிகள் அவருக்கான வியூகத்தை உணர்ந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அதையும் மீறி அவர் ஜெயிப்பார்... The reason why is , he is a superstar with freshness, rawness & ruggedness.

இந்தியக் கிரிக்கெட்டில் கங்கூலியின் கடைசி அத்தியாயம் எழுத்தப்பட்டு விட்டது என்பதுதான் கசப்பான உண்மை. ஒரு போராளிக்கு இன்னும் கூடுதல் மரியாதையோடு விடைதரப்பட்டிருக்க வேண்டுமென்று மனசு சொல்கிறது. Irfan Pathan may surprise everyone with his MORE THAN EXCELLENT batting. Expect for this unexpected thing to happen.


B. தரமான பெளலிங்

இர்பான் பதான் முதல் 5 ஓவர்களில் விக்கெட் எடுப்பது எப்படி என்ற வித்தையை கற்று வைத்திருக்கிறார். ஆனால் வேகம் கணிசமாகக் குறைந்திருக்கிறது. இந்த வேகம் வெஸ்ட் இண்டீஸில் எடுபடுமா என்பது வரும் தொடரில் தெரிந்து விடும். But he is a clever cricketer and in the words of coach chappel "most improved cricketer" in the Indian team. ஸ்ரீஷாந்த் - இந்தியா கண்டெடுத்திருக்கும் புதிய தங்கவாத்து என்கிறார் இன்சமாம். இது- விக்கெட் முட்டைகளை இட்டுக் கொண்டே இருக்கிறது. மட்டையை தொடாமல் சென்று விடும் outswingerஐ வீசியதும் " என்னா மாமு, இதைகூட அடிக்க முடியல...நீயெல்லாம்..." என்பது மாதிரி அவர் பேட்ஸ்மேனைப் பார்க்கும் பார்வை சமீபத்திய சுவாரஸ்யம். இவர் வெஸ்ட்இண்டீஸில் ஜொலிப்பார்.

முனா·ப் படேலிடம் வேகம், விவேகம் இரண்டும் இருக்கிறது. ஆனாலும், ஒருநாள் கிரிக்கெட் போட்டிக்குத் தேவையான ஏதோ ஒன்று அவரிடம் மிஸ்ஸிங். என்ன அது? ம்... யோசிக்கணும். அதற்கு ஆர்.பி.சிங் பரவாயில்லை. பந்து பவுண்டரிக்குப் போனாலும் சரி... சிக்ஸருக்குப் போனாலும் சரி, ஒரே மாதிரி பார்வை, ஒரே மாதிரி bodu language , ஒரே மாதிரியான பந்து வீச்சு. I feel that as a third seamer in the team, he is going to be a key player. அகர்கார் எல்லா வருடங்களையும் போல் 2007லிலும் இந்திய அணியில் இடம் பெற்று டிரிங்ஸ் கொண்டு வருவார் என்று நினைக்கிறேன்.

ஸ்பின் பெளலிங்கில் சபாஷ் சரியான போட்டி. ஹர்பஜனா, ரமேஷ் பவாரா? இரண்டு பேருமே போராளிகள். பேட்டிங், பெளலிங் மற்றும் ·பீல்டிங்கில் (அபுதாபியில், தொப்பை தேய ரமேஷ் பவார் டைவ் அடித்த காட்சி இன்னும் கண்ணுக்குள் இருக்கிறது) ஏறக்குறைய equal. ஆனால் ஹர்பஜன் ஒரு புள்ளி கூடுதல் பெற்று அணியில் இடம் பெறக்கூடும். சில போட்டிகளில் இருவருமே விளையாடக்கூடும். யுவராஜ், சேவாக், டெண்டுல்கர் தேவைக்கடும் நேரங்களில் கைகளைச்சுற்றுவார்கள்.


C. மேம்பட்ட ·பீல்டிங்

விக்கெட்டின் ஒருபுறம் யுவராஜ்சிங், கயி·ப் மறுபுறம் ரய்னா, வேணுகோபால்ராவ் என்பது தரமான ·பீல்டிங்தான். இவர்களில் யாருமே சட்டையில் அழுக்குப்படும் என்று நினைப்பதில்லை. விழுந்து விழுந்து பந்தைத் தடுக்கிறார்கள். திராவிட், சச்சின், ஹர்பஜன், பதான் போன்றவர்கள் safe fielders இனத்தில் சேர்த்தி. சேவாக் சமயங்களில் மாஹாராஜா தானம் கொடுப்பதுபோல் பந்தைத் தடுக்கிறார்...ஆனால் அவர் ஒரு பிச்சைக்காரன் தேங்காய் பொறுக்குவதுபோல் பந்தைத் தடுத்துப் பழகுவது தவிர்க்க முடியாத தேவை. மொத்தத்தில் பார்த்தால், இந்திய அணி no nonsense team when it comes to fieldeing!

ஆகவே, கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்ததில், இந்திய அணி உலகக்கோப்பையை வெல்வதற்கான எல்லா சத்தியக்கூறுகளும் இருக்கவே செய்கின்றன. ஜக்கம்மா வேறு கனவில் சொல்லி விட்டார். நாட்டுப்பற்று வேறு "அப்படித்தான் நடக்குமுன்னு சொல்லு" என்கிறது... எனவே என் இனிய இந்திய மக்களே 2007 உலகக் கோப்பையை வெல்லப்போவது இந்தியாதான், இந்தியாதான்! அதைப்பார்த்து ஜொள்ளப்போவது இந்திய மக்கள்தான், மக்கள்தான் என்று கூறி முடிப்பதற்கு முன் கடைசியாக ஒன்று... என்னவென்றால்...

நான் கூறியது நடந்து விட்டால்...

நடந்து விட்டால்...

தமிழ்மணம் மக்களெல்லாம் சேர்ந்து குறைந்தது 10 பவுனில் எனக்கொரு தங்கச்சங்கிலி செய்து போட்டு விடுங்கள். ஒருவேளை நான் கூறியபடி நடக்காவிட்டால்...

நடக்காவிட்டால்.....

நடக்காவிட்டால்....





5 பவுனில் தங்கச்சங்கிலி செய்து போட்டால் போதும்!

ஒரு மலேசிய பஸ் வானில் பறந்தபோது...

கிள்ளான் உறங்கத் துவங்கியிருந்த ஒரு ராத்திரி.

மனோகரன் நண்பனைச் சந்தித்துவிட்டு காப்பார் போக பஸ்ஸிற்காக காத்திருந்தான். ஐந்தடி இரண்டங்குல உயரம், சிவந்த நிறம், கொஞ்சம் வழுக்கை கொஞ்சம் தொப்பை இரண்டும் கலந்த கலவைதான் மனோ. இந்த மனோவின் இப்போதையத் தேவை காப்பார் போக ஒரு பஸ்.

ஓரமாய் ஒரு ஒற்றை சாப்பாட்டுக்கடை இருந்த அந்த நிறுத்ததில் அவனைத் தவிர யாருமே பஸ்ஸிற்கு காத்திருக்கவில்லை.இப்போதெல்லாம் மக்கள் சீக்கிரமே தூங்கி விடுகிறார்கள் என்று மனோ நினைத்துக் கொண்டான். அவனை மேலும் எதையும் நினைக்க விடாமல் ஒரு பஸ் அவனை உரசியபடி வந்து நின்றது.

"கோலாசிலாங்கூர்?" என்றார் கண்டக்டர். " இல்லை... காப்பார்" என்று சொல்லி அவன் உள்ளே ஏற டிரைவர் பஸ்ஸை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு ஒற்றை சாப்பாட்டுக் கடையில் தே தாரெக் (ஆற்றப்பட்ட தேனீர்) சாப்பிட இறங்கிப் போனார். கொடுமை கொடுமைன்னு கோயிலுக்குப் போனா அங்க ஒரு கொடுமை வந்து டங்கு டங்குன்னு ஆடுச்சாம் என்றிருந்தது மனோவிற்கு.

பஸ்ஸின் உள்ளே ஒளிவிட்டுக் கொண்டிருந்த ஒற்றை டியூப் லைட் இருட்டை விரட்ட முயன்று தோற்றுக் கொண்டிருந்தது. ஏ.சிக் குளிர் திறந்த கதவுகளின் வழி வெளியே ஓடிக் கொண்டிருந்தது. யோசிப்பதற்கு வசதியாக பஸ்ஸின் பின்புறம் ஒரு சீட்டில் அமர்ந்து கொண்டான் மனோ. அவனைத் தவிர அந்த பஸ்ஸில் டிரைவர் சீட்டிற்கு சற்று பின்தள்ளி ஒரு சீனப்பெண் மட்டும் முதுகு காட்டி உட்கார்ந்திருந்தாள். அவள் முகம் எப்படி இருக்கும் என்று கற்பனை செய்து பார்த்தான் மனோ. முடிவில் சிரித்துக் கொண்டான். பத்து நிமிடங்களில் டிரைவரும், கண்டக்டரும் ஏறிக் கொள்ள பஸ் இரண்டே பயணிகளோடு புறப்பட்டது.

ஐந்து நிமிடம் கண்டக்டர் பங்களாதேசிகள் பற்றி டிரைவரிடம் பேசிவிட்டு மனோவிடம் வந்தார். " எங்க போறீங்க?"

"தோக்முடா"

இரண்டு ரிங்கிட் வாங்கி, டிக்கெட் தந்துவிட்டு மறுபடியும் பங்களாதேசிகள் பற்றிப்பேசப் போய்விட்டார். மனோவை ஏதோ ஒரு குழப்பமான உணர்வு தாக்கியது. யாரோ முதுகை தொடாமல் துளைப்பது மாதியான உணர்வு. திடீரென ஏன் இந்த உணர்வு? சட்டென்று திரும்பிப்பார்ததான் மனோ.

அங்கே...

கடைசி வரிசையில் மையமாக "அவன்" !

மனோவின் மனதில் அதிர்ச்சி அலைகள் ஓடி ஓய்ந்தது. யாரிவன்? எப்படி இங்கு வந்தான்? மனோ பஸ்ஸில் ஏறியபோது பின் இருக்கைகளில் அவனைத்தவிர யாரும் இருக்கவில்லை. அவன் அமர்ந்த பிறகு பின்பக்க அல்லது முன்பக்கக் கதவுகள் வழி எந்தப் புதுப் பயணியும் ஏறவில்லை. பிறகு எப்படி இவன்?

"அவன்" கடைசி இருக்கையில் அமர்ந்து மனோவை பார்வையால் துளைத்தான். மனோ சட்டென்று பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டான். எப்படி வந்த்திருப்பான்? மனோவிற்கு ஒன்று மட்டும் நன்றாகப் புரிந்தது. அவன் கதவு வழியாக உள்ளே வரவில்லை.

மனோ மனதை திடப்படுத்திக் கொண்டு மறுபடியு திரும்பிப்பார்க்க முற்பட்ட தருணத்தில் அவன் கைக்கு எட்டும் தூரத்தில் நின்றிருந்தான். அவன் உடலில் இருந்து ஏதோ ஒரு மணம் வீசியது - சந்தன வாசம் மாதிரி!

" நான் உங்கள் பக்கத்தில் உட்காரலாமா?" என்று அவன் கேட்டபோது அந்தக்குரலில் மிகுந்த பெண்மைத்தனமும், வசிய வாசமும் இருந்தது.
இவ்வளவு இடம் வெற்றாக இருக்க ஏன் என்னை ஒட்டி உட்கார வேண்டும்? ஆனால் மனோவின் உதடுகள் கட்டுபாடு தளர்ந்து 'உட்காரலாம்' என்றது.

'உங்கள் பெயர்'

'மனோ'

'மனோகரன்தானே?' மனோ திடுக்கிட்டான்.

'ஆ...ஆமாம்'

'எங்கே போகிறீர்கள்'

'தோக் முடா'

'தோக்முடா என்றால்...?'

'அது ஒரு இட்த்தில் பெயர்'

'நான் ஒன்று உங்களிடம் கேட்கலாமா'

'கேளுங்கள்'

'நீங்கள்...நீங்கள் எப்படிப் பிறந்தீர்கள்?'

மனோ சட்டென்று முகம் மாறினான்.ஆத்திரமாய் ஏதோ சொல்ல முற்பட..."அவன்" முகம் பார்த்ததும் கோபம் அடக்கி, 'என் அப்பாவும் அம்மாவும் கல்யாணம் செய்து கொண்டதால்'

'அம்மா அப்பா என்றால் என்ன.. கல்யானம் என்றால் என்ன?'

என்னய்யா கேள்வி இது.. மறை கழன்ற கேஸோ?

'அம்மா என்றால் என்னைப் பெற்றெடுத்தவர். அப்பா என்றால் என்னை வலர்து விட்டவர். கல்யாணம் என்றால் அவர்கள் இருவரும் இணைந்து வாழ்க்கை நடத்தச் செய்யப்படும் ஒப்பந்தம்'

'அப்படியென்றால் நீங்கள் மாத்திரைச் சேர்க்கையில் பிறக்கவில்லையா?'

'எ..ன்...ன..து?'

'மன்னிக்கவும். உளறி விட்டேன். வாழ்க்கை என்று சொன்னீர்களே அது எப்படி இருக்கும்?'

மீ கோரெங் போல இருக்கும் என்று சொல்ல வேண்டும்போல் ஆத்திரம் வர, மனோ அதை அடக்கிக் கொண்டான்.

'அதைச் சொல்ல முடியாது. அனுபவித்துதான் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்'

'அப்படியா.. பரவாயில்லை. அந்த வாழ்க்கையில் என்னவெல்லாம் இருக்கும் என்று சொல்ல முடியுமா?'

'அதில் எல்லாம் இருக்கும். அன்பு, பாசம், உயர்வு, தாழ்வு, கோபம், சோகம், காதல், மோதல், பிரிவு...இப்படி எல்லாமே இருக்கும்'

'அன்பு என்றால் என்ன?' என்றான் அவன். மனோவிற்கு ஆத்திரத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.'தெரியலடா நாயே' என்று பதில் சொன்னான்.

'நண்பரே...நீங்கள் என்னை மிருகத்தின் பெயர் சொல்லி அழைக்கிறீர்கள். சொல்லுங்கள்... அன்பு என்றார் என்ன?'

'என் தாய், நான் உறங்கியபின் கொசுக்கடிக்ககூடாது என்று போர்வை போர்த்தி விடுவாளே... அதற்குப் பெயர்தான் அன்பு'

'சரி, காதலென்றால் என்ன?'

'எனக்கு ஜோதிகா மேல் இருப்பது.. அவருக்கு சூரியா மேல் இருப்பது, என்மேல் இல்லாதது'

'புரியவில்லை...'

'காதல் என்பது ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையில் ஏற்படுவது'

'எதற்காக?'

'வேறு எதற்கு... தோல்வியடைந்தபின் கவிதை எழுதத்தான்'

'கவிதையா?'

'ஆமாம்...

காற்றிலே காயும் நிலவை
கண்டு கொள்ள யாருமில்லை
கண்களின் அனுமதி வாங்கி
காதலும் இங்கே வருவதில்லை

விழி உனக்குச் சொந்தமடி
வேதனைகள் எனக்குச் சொந்தமடி
அலை கரையைக் கடந்த பின்னும்
நுரைகள் மட்டும் கரைக்கே சொந்தமடி

என்று சோகம் கொப்பளிக்கப் புலம்புவது!'

'நீங்கள் எழுதியதா?'

'நானெங்கே எழுத... 7G ரெயின்போ காலனி படத்துக்காக கவிஞர் நா.முத்துகுமார் எழுதியது'

'காதலிக்காமல் இதை எழுத முடியாதா?'

'முடியும்... ஆனால் அதில் உயிர் இருக்காது'

'அப்படியென்றால் நீங்கள் ஜோதிகாவைக் காதலித்து கல்யாணம் செய்து குழந்தை பெற்று அந்தக் குழந்தைக்கு கொசுக்கடிக்கும்போது ஜோதிகா அன்போடு போர்வை போர்த்திவிட்டு வாழ்வதுதான் வாழ்க்கை.சரியா?'

'அப்பாடா... ரொம்ப சரி'

'ஒருவேளை தோல்வியடந்தால் கவிதையென ஒன்று எழுதுவீர்கள்'

'வெரிகுட்.ரொம்ப ரொம்ப சரி. சரியாகப் புரிந்து கொண்டாய்'

'இதில் எனக்குப் புரியாத விஷயம் ஒன்றும் இருக்கிறது. நீங்களும் ஜோதிகாவும் கல்யாணம் செய்து கொள்கிறீர்கள் சரி. ஆனால் குழந்தையை எப்படி உண்டாக்குகிறீர்கள். மாத்திரை மூலம் அல்ல என்று சொல்லி விட்டீர்கள்.அப்படியென்றால் எப்படி?'

கேலியாகப் பட்ட இந்தக்கேள்வியால் கோபப்பட்ட மனோ அவனை தீவிரமாக முறைத்தான்.'சொல்லுங்கள்...நீங்கள்.. குழந்தை...' மனோ கை நீட்டி அந்தப் பேச்சை நிறுத்தினான். ' என்னால் இந்தக் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியாது'

"அவன்" விழிகளை உருட்டி மனோவை விநோதமாகப் பார்த்தான். இரவுப் பூனை மாதிரி அந்த விழிகள் பளபளத்தது.

'சரி.. அது கிடக்கட்டும். கோபம் என்றால் என்ன?'

'நான் உன்னை முறைத்தேனே... அந்த உணர்வுக்குப் பெயர்தான் கோபம்'

'புரிகிறது...நீங்கள் எத்தனை வருடத்துக்கு ஒரு முறை மாத்திரை சாப்பிடுவீர்கள்?'

'சாப்பிடுவோம்...காய்ச்சல், தலைவலி, வயிற்றுப்போக்கு இப்படி சகலவிதமான நோய்கள் வரும்போதும் மாத்திரை சாப்பிடுவோம். வருடத்திற்கு நாலைந்து கிலோவாவது தேறும்'

'காய்ச்சல், தலைவலி, வயிற்றுப்போக்கு என்றால்?'

'போச்சுடா...ஏய்...உண்மையைச் சொல்... உனக்குத் தெரியாது?'

'தெரியாது நண்பரே'

மனோ ஒரு நிமிடம் நிதானித்து யோசித்தான். இவன் யார்? நான் ஏன் இவன் கேட்டும் பைத்தியக்காரத்தனமான கேள்விகளுக்கெல்லாம் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன்? அவனிடமிருக்கும் எந்த விசை என்னை இயக்குகிறது. வேண்டாமென்று நினைத்தாலும் ஏன் வாய் பதில் பேசி விடுகிறது? பேசினான்.

'தலையென்றால், இதோ.. என் வாய் பேசுகிறதே அது இருக்கும் இடம் தலை. இதோ, சட்டை போட்டு மூடியிருக்கிறேனே இந்தப்பகுதியின் பெயர் வயிறு.போதுமா?'

'வலியென்றால்..'

'நான் உன்னை ஓங்கி அறைந்தால் உன் கன்னத்தில் சுர்ரென்று உறைக்குமே அதற்குப் பெயர் வலி. இந்த பஸ் ரோட்டில் ஓடுவதற்குப் பதில் உன்மீது ஓடினால் அப்போது ஏற்படுமே அதற்குப் பெயர் வலி.'

'ம்.. ஆக நீங்கள் மாத்திரை உணவு சாப்பிடுவதில்லை?'

'மடையா, மாத்திரையை உணவாக சாப்பிட முடியுமா? சாப்பிட நிறையப் பொருள்கள் இருக்கின்றன. மீ கோரெங், வடை, பாயாசம். கே எ·சி சிக்கன், நேசமிக்க பெண்ணின் அழகிய உதடுகள்...இப்படி!"

'சரி, மீ கோரெங், வடை, பாயாசம். கே எ·சி சிக்கன், நேசமிக்க பெண்ணின் அழகிய உதடுகள் போன்றவற்றைச் சப்பிட்டபிறகு என்ன செய்வீர்கள்?'

'ஓய்... அந்தக் கடைசி விஷயத்தை விட்டுவிடு. அது சும்மா ஒரு பேச்சுக்குச் சொன்னேன்.'

'சரி, விட்டு விடுகிறேன். சொல்லுங்கள், என்ன செய்வீர்கள்?'

'சாப்பிட்ட பிறகுதானே? ஏதாவது வேலை செய்வோம்'

'வேலையென்றால்?'

'பெரிய்ய லொள்ளுய்யா உன்னோட. வேலையென்றால் தெருக்கூட்டுவது, தொழிற்சாலைகளில் காடி தயாரிப்பது, காய்கறி விற்பது, பஸ் நிலையங்களில் பெண்களை 'சரக்கு' என்று சொல்லி கிண்டலடிப்பது..இப்படி பல முக்கியமான வேலைகள்'

'எனக்குப் புரியவில்லை...'

'அதோ பஸ் ஓட்டுகிறாரே அவர் செய்வதுகூட வேலைதான்'

'சரி, எதற்காக வேலை செய்ய வேண்டும்?'

மனோ தவித்துப் போனான். வெளியே தெரு விளக்குகள் மனோவின் பரிதவிப்பைப் பார்த்து சிரித்தபடி நகர்ந்து கொண்டிருந்தன.

'வேலை செய்யாவிட்டால் பஸ்ஸில் போக ஒரு வெள்ளி அறுபது காசு, தே தரெக் குடிக்க காசு இதெல்லாம் யார் தருவார்? காசு வேண்டுமென்றால் உழைக்க வேண்டுமய்யா'

'உங்கள் தலைவர் தரமாட்டாரா?'

'எங்கள் தலைவர் வாய்ப்புகளைத்தான் தருவார்.அதைப்பயன்படுத்தி முன்னேற வேண்டியது எங்களது வேலை. அவனவன் திறமையைப் பொறுத்து, சம்பாத்தியத்தைப் பொறுத்து, ஸ்டார் தியேட்டரில் சினிமாவிற்கோ, ஷா ஆலம் ஸ்டேடியத்தில் ஏ.ஆர்.ரகுமான் இசை நிகழ்ச்சிக்கோ போகலாம்.'

'இசையென்றால்?'

'ஐயோ, சாமி, இவன் இம்சை தாங்க முடியலையே' என்று மனோ கவுண்டமணி ஸ்டைலில் புலம்புவதைப் பார்த்துவிட்டு கண்டக்டர் 'என்னங்க, ஏதாவது பிரச்சனையா?' என்றார். 'பிரச்சனைதான், ஏதாவது ஒரு பாட்டுப் போடுங்க சார்.'

'சுட்டும் விழிச்சுடரே, சுட்டும் விழிச்சுடரே' என்று வடிந்தது இசை.

'இதோ, இதுதான் இசை, இதுதான் பாட்டு, போதுமா?' அவன் ஏதோ சொல்ல வாயெடுத்தான்.

'புரிகிறது.நீ என்ன கேட்கப் போகிறாய் என்று புரிகிறது. பாட்டு என்றால் என்ன? அதுதானே!'

அவன் ஆச்சரியமாக 'அதுதான்' என்றான்.மனோ கை கூப்பினான். 'ஐயா, இதற்குமேல் எனக்குப் பொறுமையில்லை. தயவு செய்து என்னை விட்டுவிடு'. அவன் ஏதோ சொல்ல முற்பட்டான். அதற்குள் காப்பார் வந்து விட்டது.

மனோ"அவன்" இறங்குவானா என்று ஆவலாய் கவனித்தான்.இறங்கவில்லை. ஒரு மலாய் இளைஞன் ஏறிக் கொள்ள பஸ் மறுபடியும் கிளம்பியது.
இன்னும் ஐந்து நிமிடத்தில் தோக்முடா வந்துவிடும். மனோ மனதுக்குள் ஒரு முடிவுக்கு வந்தவனாகக் கேட்டான்.

' ஏதோ வேற்றுக்கிரகவாசி மாதிரி பேசுகிறாயே..உண்மையைச் சொல், நீ எந்த பைத்தியக்கார மருத்துவமனையைச் சார்ந்தவன்?'

'என்ன நண்பரே...'

'எந்த பைத்தியக்கார மருத்துவமனையில் இருந்து தப்பி வந்தாய் என்று கேட்டேன்'

அவன் கொஞ்ச நேர யோசனைக்குப்பின் சொன்னான், 'நண்பரே...உண்மையில் நான் ஒரு செவ்வாய்கிரகவாசிதான்'

'இதோ பார்யா..எல்லாம் என் நேரம். உன்னை மாதிரி ஒரு பைத்தியத்துகிட்ட மாட்டி நொந்து நூலாகனும்னு விதி.அப்படி இப்படி பேசி கடைசியில் என்னையே முழு பைத்தியக்காரனாக்கி விட்டாய்.'

'நம்புங்கள் நண்பரே.. உண்மையில் நான் ஒரு செவ்வாய்க்கிரகவாசிதான். சிலகாலமாக மனிதர்கள் எங்களுக்கு அனுப்புகிற செய்திகளும், எங்களது கிரகத்தைப் பற்றி அறியச் செய்கிற முயற்சிகளையும் பார்த்துவிட்டு எங்கள் தலைவர் ஒரு குழு அமைத்து மனிதர்கள் மீதான சோதனையை நடத்தி வருகிறார். நானும் அதில் ஒரு அங்கம். எனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட பணி - மனிதப் பொறுமையின் எல்லையை சோதிப்பது.

இந்த சில நிமிடங்களில் நான் உங்களிடம் சேகரித்த செய்திகள் ஏராளம். சாதாரண மனிதப் பொறுமையிலும் மூன்று மடங்கு உயர்ந்தது உங்கள் பொறுமை.

உங்களோடு பேசியதில், பழகியதில் மகிழ்ச்சி. உங்களைப்பற்றி, ஜோதிகா பற்றி, நா.முத்துக்குமார் கவிதை பற்றி எங்கள் தலைவரிடம் எடுத்துச் சொல்வேன். ஜோதிகா மீதான உங்கள் காதல் வெற்றி பெற வாழ்த்துக்கள். வருகிறேன். மீண்டும் சந்திப்போம்' என்று "அவன்" சொன்ன அந்த விநாடி பஸ் தோக் முடாவில் நின்றது. மனோ அவனை விநோதமாகப் பார்த்தபடி கீழிறங்க முற்பட்டான்.

அப்போதுதான் அந்த் அதிசயம் நிகழ்ந்தது.

திடீரென பஸ்ஸின் கீழ்ப்பாகம் இரண்டாக பிளந்து கொள்ள உள்ளிருந்தவர்கள் உதிர்ந்து விழுந்தார்கள்...அந்த "அவன்" தவிர!

பஸ் மெல்ல மேல் எழத்துவங்கியது...தரையிலிருந்து ஒரு அடி, இரண்டு அடி, மூன்று அடி.... போதுமான உயரம் மேல் எழுப்பியதும் பிளந்த பஸ்ஸின் அடிப்பாகம் மறுபடியும் ஒட்டிக் கொள்ள, அந்த கோலாசிலாங்கூர் பஸ் ராக்கெட் வேகத்தில் ஆகாயத்தை நோக்கிப் பறக்கத் துவங்கியது.

அதை அந்த தோக்முடா இருட்டில் மனோ, ஒரு சீனப்பெண், ஒரு மலாய் இளைஞன், பஸ் டிரைவர், கண்டக்டர் ஆகியோர் அதிர்ந்து போய் வேடிக்கை பார்த்து நின்றார்கள் என்று நான் சொன்னால் தமிழ்மணம் வாசகர்ளாகிய நீங்கள் நம்பவா போகிறீர்கள்?

தற்கொலை : சில ரகசியக்குறிப்புகள்

ஏப்ரல் மாத துவக்கத்திலிருந்து இன்றைய தேதிக்குள் தற்கொலை சார்ந்ததான மூன்று விஷயங்களை கேட்டேன் : பார்த்தேன் : படித்தேன்!

கேட்டது : சின்னத்திரை நடிகை வைஷ்ணவி தற்கொலை செய்து கொண்டதை சன் தொலைக்காட்சி செய்தியில் கேட்டேன். எவ்வளவு உற்சாகமான, தன்னம்பிக்கையை ஒவ்வொரு அசைவிலும் வெளிப்படுத்துகிற பெண்... எப்படி பெண்ணே உனக்கு முடிந்தது இப்படி ஒரு முடிவு?

பார்த்தது : நாகரிகத்தின் சகல கூறுகளையும் தாங்கிய சிங்கப்பூரில், தூக்க மாத்திரை சாப்பிட்டு தற்கொலைக்கு முயன்ற ஒரு இளம் ஜோடியை நேரில் பார்த்தேன் : பேசினேன். தூக்க மாத்திரையின் தாக்கத்திலிருந்து விடுபடாமல் நின்றிருந்த அவர்களை அறைய வேண்டுமென்கிற அளவு கோபம் வந்தது. அறையவில்லை. அட பைத்தியக்காரர்களா.. உயிர் என்பது என்ன அவ்வளவு சின்ன விஷயமா? என்ற கேள்வியை மட்டுமே முன் வைத்தேன்.

படித்தது : கவிஞர் மனுஷ்ய புத்திரன் நடத்தும் "உயிர்மை" மாத இதழில் நகர் சார்ந்த தற்கொலைகள் பற்றிய அவரது கவிதையை படிக்க நேர்ந்தது. நவீனத்துவ வாசத்தோடு எழுதப்பட்ட, எல்லோருக்கும் புரிகிற மாதிரியான, அவரது நெடுங்கவிதை அது. அதை உங்களோடு இங்கு பகிர்வது ... தற்கொலை தப்பான விஷயம்: அதன் மீதான ஆக்கப்பூர்வமான கருத்துப் பறிமாற்றம் நல்ல விஷயம் என்ற எண்ணத்தில்தான்.

( மனுஷ்ய புத்திரன் சிங்கப்பூர் வருகிறார். அவருக்காக 3 நிகழ்வுகளை ஏற்பாடு செய்திருக்கிறேன். அதை இனிமேல்தான் அவருக்கு மின்னஞ்சலில் சொல்ல வேண்டும். அதற்கு முன் உங்களிடம் சொல்லி விட்டேன்! இனி உங்களுக்கான கவிதைக் கதவு திறக்கிறது! )


உட்புறமாக தாழிடப்பட்ட மரணங்கள்

நெடுங்கவிதை : மனுஷ்ய புத்திரன்

0.01:
லாட்ஜ்களில் தற்கொலை
செய்து வருபவர்களில்
எண்ணிக்கை ஆண்டுக்கு ஆண்டு
அதிகரித்து வருவதாகவே
காவல்துறை புள்ளிவிவரங்கள் கூறுகின்றன

0.02:
முப்பதிலிருந்து நாற்பத்தைந்து
வயதிற்குள்
பெரும்பாலான
லாட்ஜ் தற்கொலைகள் நிகழ்கின்றன

0.03:
இளைஞர்களும் யுவதிகளும்
பெரும்பாலும் வீடுகளில்
அல்லது
தமக்கான பிரத்யேக விடுதிகளிலேயே
தற்கொலை செய்துகொள்கிறார்கள்
லாட்ஜ்களில் இறப்பவர்கள்
தமக்கான எல்லா பிரத்யேக இடங்களையும்
உபயோகிக்க முடியாமல் போனவர்கள் என
கருதப்படுகிறது

0.04:
லாட்ஜ்களில் தற்கொலை
செய்துகொள்பவர்கள்
தற்கொலை செய்துகொள்ளும்
நோக்கத்துடன் ஒரு அறையைப்
பதிவு செய்யும்போது
பதிவேடுகளில் அளிக்கப்படும்
பொய்யான பெயர்களும் முகவரிகளும்
யாராலும் தீர்க்க முடியாத
ரகசியக் குறிப்புகளாகத் திகழ்கின்றன

0.05:
லாட்ஜ்களில் தற்கொலை செய்துகொள்பவர்கள்
தங்களது மரணத்தில் அந்தரங்கத்தைப் பேணுகிறவர்களாகவும்
லாட்ஜ்களின் கறைபடிந்த விரிப்புகளின்மீது
இறந்துபோவதன் மூலம்
தம்முடைய நினைவின் கறைகளை
துடைத்துக் கொள்பவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள்

0.06:
தனியாக தற்கொலை செய்துகொள்பவர்கள்
அநேகமாக மின் விசிறியில்
தூக்கிட்டுக் கொள்கிறார்கள்

0.07:
ஜோடிகளாக தற்கொலை செய்துகொள்பவர்கள்
மதுபானங்களில் விஷம் கலந்து அருந்துவது
வழக்கமாகிவிட்டது

0.08:
மணிக்கட்டில் நரம்பை வெட்டிக்கொண்டு
பெருகும் தம் குருதியில் மிதப்பவர்களின்
கண்களில் மரணபயம் படிவதே இல்லை

0.09:
தனியாக தற்கொலை செய்துகொள்பவர்கள்
அநேகமாக தங்கள் துணிகளை ஒழுங்காக மடித்து வைத்துவிட்டே
தற்கொலை செய்து கொள்கிறார்கள்

0.10:
பெண்கள் தற்கொலை செய்துகொள்ளும்போது
தங்கள் உள்ளாடைகளை கவனமாக அணிந்து கொள்கிறார்கள்

0.11:
ஜோடியாக இறப்பவர்கள்
புணர்ச்சிக்குப் பின்போ அல்லது
நிர்வாண நிலையிலோ இறந்திருந்தால்
அதை வாழ்ந்துகொண்டிருப்பவர்களின் மீதான
ஒரு பழிவாங்குதலாகவே நாம் கருத வேண்டும்

0.11 A:
அத்தகைய ஒரு காட்சியை
தான் பார்க்க நேர்ந்தது
வாழ்நாளெல்லாம் மறக்க முடியாத
சுயநிந்தனையைத் தருவதாக
பாரடைஸ் லாட்ஜ் உரிமையாளர்
சிவஞானம் தெரிவிக்கிறார்

0.12:
லாட்ஜ்களில் தற்கொலை செய்துகொள்பவர்கள்
தங்கள் சாவுக்கு யாரும் காரணமல்ல
என்று எழுதி வைப்பது
ஒரு நல்லெண்ண நடவடிகையே அன்றி
எந்த விதத்திலும் நம்ம்முடைய பொறுப்புகளிலிருந்து
நம்மை விடிவிப்பதாகாது

0.13:
கடன்தொல்லை அல்லது
கள்ளக் காதல் தொடர்பான
போலீஸ் அறிக்கை காரணங்கள்
லாட்ஜ்களில் இறப்பவர்களின் மர்மத்தை
நிரந்தரமாக மூடிவிடுகின்றன

0.14:
லாட்ஜ்களில் இறப்பவர்களில்
பலர் உரிமை கோரப்படாமலேயே
மின்மயானங்களில் எரியூட்டப்படுகிறார்கள்

0.14 A:
தன் சாவுச் செலவுக்கு
இந்தப் பணத்தைப் பயன்படுத்திக்கொள்ளுங்கள்
என எழுதப்பட்ட குறிப்புகளையும்
தன் அனுபவத்தில் கண்டிருப்பதாக
தலைமைக் காவலர் நாச்சிமுத்து தெரிவிக்கிறார்

0.15:
லாட்ஜ்களில்
நிகழும் மரணம் தரும் தனிமை
இந்த வாழ்க்கையின் தனிமையே தவிர
அது மரணத்தின் தனிமை அல்ல
என ஒரு நவீன கவிஞர் எழுதியிருப்பது
இங்கு முற்றிலும் பொருத்தமானது

0.16:
மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு
தனது அறையில் தற்கொலை செய்துகொண்ட
ஒரு பெண்
தனது கடைசி இரவில்
'நீ கடைசியாக
எப்போது வீட்டிற்குப் போனாய்'
என்ற கேள்வியை திருப்பத் திரும்பக் கேட்டதாக
முருகன் லாட்ஜ் ரூம்பாய் செல்லப்பாண்டி
தெரிவிக்கிறார்

(செல்வி.G.மஞ்சுளா எம்.ஏ(சமூகவியல்) தனது M.Phil பட்டத்திற்காக 'நகர்சார் தற்கொலைகளில் நவீன உளவியலும் சமூக எதார்த்தமும்' என்ற தலைப்பில் சமர்ப்பித்த ஆய்வேட்டிலிருந்து எடுக்கப்பட்டசில குறிப்புகள்)

கட்டிப்புடி வைத்தியம்

வசூல்ராஜா எம்.பி.பி.எஸ் படத்தில் கமல் நடத்தும் கட்டிப்புடி வைத்தியத்தைப் பார்த்தபோது ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொன்று தோன்றி இருக்கும்...எனக்கு, அட, இது நமக்கு 20 வருஷத்துக்கு முன்பே தெரியுமே என்று தோன்றியது.

கட்டிப்புடி வைத்தியத்தைப் பற்றி எனக்குச் சொல்லித் தந்தவர் துறவறம் பூண்ட ஒரு கிருத்துவச் சகோதரர். கிருத்துவ விடுதியில் தங்கி படித்துக் கொண்டிருந்த நாங்கள் இப்படி துறவறம்பூண்டவர்களை brothers என்று அழைப்போம். பிரிவுத்துயரில் விடாமல் அழுது கொண்டிருந்த தமிழரசி அக்காவை கட்டிப்பிடிக்குமாறு என்னிடம் சொல்லியதன் மூலம் எனக்கு கட்டிப்புடி வைத்தியத்தை (ஆனால் அப்போது அவர் அதற்கு கட்டிப்புடி வைத்தியம் என்ற பெயரையெல்லாம் சொல்லவில்லை) அறிமுகம் செய்து வைத்தவர் பிரதர் ஜான். 20 வருஷத்துக்கு முந்திய பதின்ம வயதின் ஒரு குற்றால மாலையில் அவர் அப்படிச் சொன்னதும், எனக்கு தீயில் மிதித்த மாதிரி இருந்தது . நான் மனதில் நினைத்தேன்..." அடப்பாவி, இவரெல்லாம் ஒரு சாமியாரா!"


நான் படித்த பள்ளியில் ஒரு மாணவர் இயக்கம் இருந்தது. அதில் தலைமைத்துவம் பற்றியும், சகோதரத்துவம் பற்றியும் சொல்லித் தந்தார்கள். சின்ன வயதில் எனக்கு ஒரு பழக்கம் இருந்தது. மனதை ஒரு white board மாதிரி வைத்திருக்கும் பழக்கம். உங்கள் திறமைக்குத் தக்கவாறு நீங்கள் எதை வேண்டுமானாலும், எப்படி வேண்டுமானலும் அதில் எழுதிக் கொள்ளலாம். அந்த குணம் மாணவர் இயக்கத்தின் ஏற்பாட்டாளர்களுக்குப் பிடித்திருந்தது. +2 படிக்கிற பசங்களைக் கூட தவிர்த்து விட்டு என்னை முன்னிலைப் படுத்தினார்கள்.

ஒரு சிறுவனின் சிந்தன ஆற்றலை வளர்க்க அவர்கள் கையாண்ட விஷயங்கள் அந்த வயதில் பிரமிப்பளித்தன. உதாரணத்திற்கு, ஒரு இருட்டறையின் மத்தியில் மெழுகுவர்த்தியை ஏற்றி வைப்பார்கள். இதை பார்க்கும்போது உங்கள் மனதில் தோன்றும் எண்ணங்களை சொல்லுங்கள் என்பார்கள். சொல்லுவோம். தன்னை அழித்து உலகுக்கு ஒளி தருது மெழுகுவர்த்தி என்பான் நண்பன். தன்னை அழிக்காமல் தொடர்ந்து ஒளி தந்தால் இன்னும் நல்லா இருக்குமே என்பேன் நான். இப்படிப்போகும் கருத்துப் பகிர்வு.

ஆணும் பெண்ணும் கூச்சங்கள் ஒதுக்கி சகோதரத்துவத்துடன் பழக வேண்டுமென்று கற்றுக்கொடுத்தது இயக்கம். பொதுவாக இந்த இயக்கத்தின் கூட்டங்கள் துவங்கும்போது, ஆண்கள் ஒருபுறமும், பெண்கள் ஒருபுறமும் உட்கார்ந்திருப்பார்கள். அவர்களை கலந்து உட்கார வைக்க ஏற்பாட்டாளர்கள் ஒரு விளையாட்டு உத்தி வைத்திருந்தார்கள். அதன்படி, நாங்கள் அமர்ந்திருக்கிற பென்ச்சுகளை சுவர் ஓரமாக ஒட்டிப் போட்டுவிட்டு, அறையின் மத்தியில் நின்று கொள்வார் ஏற்பாட்டாளர்.

ஒரு கதை சொல்லுவார் ...

"எங்க ஊர்ல புயல் வந்துச்சாம்..அது செருப்பு போட்டவங்களை எல்லாம் தூக்கிட்டுப் போயிடுச்சாம்" என்பார். உடனே செருப்பு போட்டிருப்பவர்கள் எல்லாம் இடம் மாறி உட்கார வேண்டும். அதற்குள் ஏற்பாட்டாளர் ஒரு இடத்தை பிடித்துக் கொள்வார். ஒரு நபருக்கு இடம் இல்லாமல் போகும். அவர் சொல்வார் " எங்க ஊர்ல ஒரு புயல் வந்துச்சாம்.. அது வாட்ச் கட்டுனவங்களை எல்லாம் தூக்கிட்டுப் போயிடுச்சாம்" என்று சொல்வார்.

இப்படி தொடர்ந்து ஒருவரே மூன்று முறை மாட்டும் வரை ஆட்டம் தொடரும். ஆட்டத்திம் முடிவில் யார் மாட்டுகிறார் என்பது வேறு கதை. ஆனால், இந்த விளையாட்டு முடியும்போது ஆண் பெண் பேதமின்றி எல்லோரும் கலந்து உட்கார்ந்திருப்பார்கள்.

ஒரு தலைப்பைக் கொடுத்து, குழுக்கள் பிரித்து கருத்துக்கள் எழுதி வந்து வாசிக்கச் சொல்வார்கள். அதை மறுத்தோ, ஒட்டியோ கருத்துப் பறிமாற்றம் நடக்க விவாதங்கள் சூடாகும்: சுவையாகும்.

ஒவ்வொரு ஊரிலும், கிருத்துவப் பள்ளிக்கூடங்களிலும் இந்த இயக்கம் உண்டு. மாநில ரீதியான தலைமை உண்டு.மாநில ரீதியான கூட்டங்களும் உண்டு. அப்படி மாநில அளவில் குற்றாலத்தில் நடந்த ஒரு கூட்டத்தில்தான் தமிழரசி அக்காவைப் பார்த்தேன்.எங்கள் பள்ளியை பிரதிநிதித்து 4 பேர் போயிருந்தோம். 2 அக்காக்கள், ஒரு அண்ணன் & நான். அதாவது போனவர்களிலேயே நான்தான் சின்னப்பையன்.

சற்று ஒதுக்குப்புறமாக இருந்த பழைய பங்களாவில் நடந்த அந்த குற்றால கேம்பிலும் நான்தான் சின்னப்பையன். 10,11,12வது படிக்கிற அண்ணன்மார்கள், அக்காமார்கள் மத்தியில் 7வது படிப்பவன் "சோட்டு' பையன்தானே? ஏற்கனவே பள்ளியில் நடந்த இயக்கக்கூட்டங்களில் எதைப்பற்றியும் கருத்து சொல்கிற அல்லது மறுப்பு சொல்கிற பயிற்சி பெற்றிருந்ததால், குற்றாலக் கேம்பிலும் அதே காரியத்தை தைரியமாக செய்ய முடிந்தது.

அட, சின்னப்பையன் இவ்வளவு தைரியமாக பேசுகிறானே விஷயம் எல்லோரையும் ஈர்த்திருக்க வேண்டும்... அப்படித்தான் தமிழரசி அக்காவும் என்னிடம் வந்து பேசினார்... எந்த ஊர், குடும்ப விவரங்கள் என விசாரித்து அன்பு காட்டினார்.

அந்த கேம்பில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க விஷயம் ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். அது - சாப்பிடும்போது யார், யார் தட்டிலிருந்து வேண்டுமானாலும் சாப்பாடு எடுத்து சாப்பிடலாம் அல்லது உங்கள் உணவை அடுத்தவர் தட்டிலும் போடலாம். அந்த ஏற்பாடு சகோதரத்துவ மனப்போக்கை தவிர்க்கும் கோடுகளை எடுத்தெறிந்ததை அனுபவிக்கும்போது உணர முடிந்தது.

இந்த ஏற்பாட்டால் நிகழ்ந்த மற்றொன்று என்னவென்றால்... சின்னப்பையனான நான் அங்கிருந்தவர்களின் விளையாட்டுப் பொருளானேன். ஒருமுறை கூட எனது உணவை நான் எடுத்து சாப்பிட முடியாமல் போனது. நான் சாப்பிடுவது முழுக்க மற்றவர்கள் தரும் அல்லது மற்றவர்கள் ஊட்டி விடும் உணவாகவே இருந்தது. சந்தடி சாக்கில் "டேய்... அந்த அக்கா உனக்கு ஊட்டி விடுற மாதிரி எனக்கும் சாப்பாடு ஊட்டி விடுவாங்களான்னு கேளு" என்று அன்பாக நலம் விசாரித்த அண்ணன்மார்களும் இருந்தார்கள். ஏதோ புரிகிற மாதிரி இருக்கும் ஆனால் முழுசாக புரியாது. அந்த வயசு அப்படி!

தமிழரசி அக்கா சாப்பாடு நேரத்தில் மற்றவர்கள் என்மீது உரிமை கொண்டாடுவதை முழுக்க தவிர்க்க நினைத்து முடியாதபோது, கோபப்படுவார். " நீ என் தம்பி இல்லை...போ" என்று சொல்லி சாப்பிடாமல் இருப்பார். நான் தேடிப்போய் அவரை சாப்பிட வைப்பேன். பொறாமை என்பது கூட அதீத அன்பின் இன்னொரு வடிவம்தானே?

அந்த முகாமில் இரவு நேரங்களில் நாங்கள் தங்கியிருந்த பங்களாவின் மேல்தளத்தில் ஜெபம் நடக்கும்.

தரையில் கம்பளம் விரித்து, கூட்டமாக அமர்ந்து, ஜெபிப்போம். அப்படி ஒரு ஜெபநேரத்தில் எனக்குப் பின்னால் அமர்ந்திருந்த தமிழரசி அக்கா என் தோள்களில் அவரது கைகளை மடித்து வைத்து அதில் அவரது தலையை சாய்த்துக் கொண்டார். அவ்வளவு பேர் அமர்ந்திருக்கும் ஒரு ஜெபக்கூட்டத்தில் அவர் காட்டிய அன்பு, அன்யோன்யம் எனக்கு சங்கட்டமாக இருந்தது. எல்லோரும் என்னையே பார்ப்பது மாதிரி ஒரு உணர்வு. நிமிர்ந்து பார்த்தால்...என்னை கூட்டிக் கொண்டு போயிருந்த பிரதர் ஜான் எங்களையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அவரது முகத்தில் ஒரு மெல்லிய புன்னகை இழையோடிக் கிடந்தது. அவர் முகத்தில் அந்தநாள் வரை அப்படி ஒரு புன்னகையை பார்த்ததில்லை. சல்மாவின் கவிதைகள் மாதிரி, எல்லாம் புரிந்த மாதிரியும், ஆனால் எதுவும் புரியாத மாதிரியுமான ஒரு புன்னகை.

பாதிரியார் "ஒருவருக்கொருவர் சமாதானத்தை தெரிவித்துக் கொள்ளுங்கள்" என்று சொன்னதும், கிடைத்தது சாக்கென்று படக்கென எழுந்து எதிர்பட்டவர்களிடம் எல்லாம் சமாதானம் சமாதானம் என்று சொல்லிக் கொண்டே கீழ்தளத்துக்கு ஓடி விட்டேன். அப்படி ஓடி வந்தது சரியா தவறா என தீர்மானிக்க இயலாத உணர்வுகள் உள்ளத்தில் ஓடிக் கொண்டிருக்க, இரவு சாப்பாட்டின்போது தமிழரசி அக்கா போகிற போக்கில் " ஏன் ஓடிப்போயிட்ட? " என்று மட்டும் கேட்டார். நான் பதில் சொல்லவில்லை.

இரண்டு நாட்கள் சர்ரென்று ஓடிப்போனது. அந்த இரண்டு நாட்களும் தமிழரசி அக்காவின் அன்பை தெரிவிக்கும் சம்பவங்கள் பல உள்ளடக்கியதாக இருந்தது. அவர் வீட்டில் அவர் ஒரே பிள்ளையாம். ஆண்வாரிசே கிடையாதாம். "உன்னை மாதிரி ஒரு தம்பி இருந்தால் எவ்வளவு நல்லா இருக்கும்?" என்றார். எனக்கும் அவர் மாதிரி ஒரு அக்கா இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது.

முகாம் முடிந்து - ஒரு ஞாயிறு எல்லோரும் அவரவர் ஊருக்குக் கிளம்பினோம்.

ஏனென்று தெரியவில்லை... எனக்குள் உருண்டையாய் ஒரு சோகம் மேல் எழும்பி வந்து தொண்டையை அடைத்தது. தமிழகத்தின் ஏதேதோ மூலைகளில் இருந்து வந்த பலரும், சட்டென்று நண்பர்களாகி பழகி உணர்வுகள் பகிர்ந்து சட்டென்று பிரிவது சோகமளித்தது. அங்கிருந்தவர்களில் யாரும் மற்றவரை வாழ்நாளில் இன்னொரு முறை பார்ப்போமா என்ற நிரந்தரமின்மை இன்னும் இதயத்தை அழுத்தியது.

பலரது முகத்திலும் சோகத்தின் சுவடுகள் ஓடியபடி இருக்க, சிலர் என் முன் கண்கலங்கவும் கண்டேன். அப்போதுதான் பிரதர் ஜான் என்னை அழைத்தார்.

"சொல்லுங்க பிரதர்"

"தமிழரசி உன் ·பிரண்டுதானே?"

"ஆமாம். தமிழரசி அக்கா என்னோட ·பிரெண்டுதான்!"

"தமிழரசி உனக்கு அக்காவா, ·பிரெண்டா?"

"தமிழரசி அக்கா ·பிரெண்டுதான், அக்காவும்தான்..."

"சரி அதை விடு...உனக்கு தமிழரசி பிடிக்கும்தானே?"

"ரொம்ப பிடிக்கும் பிரதர்..."

"அப்போ... தமிழரசி அழுதா உனக்கு பிடிக்காதுதானே..."

"அய்யய்யோ பிரதர்... தமிழரசி அக்கா அழுவுறாங்களா?"

"ஆமாம். அரைமணி நேரமா தேம்பித் தேம்பி அழுதுக்கிட்டு இருக்கா"

"அய்யோ, இந்த அக்கா இப்படித்தான் பிரதர், சரியான அழுமூஞ்சி. அய்யய்யோ இப்போ என்ன பிரதர் செய்றது..."

"அந்த அழுகையை நிறுத்த ஒரே ஒரு வழிதான் இருக்கு"

"என்ன வழி பிரதர்?"

"தமிழரசியை கட்டிப் பிடிச்சு கன்னத்தில் ஒரு முத்தம் கொடு"

20 வருஷத்துக்கு முந்திய பதின்ம வயதின் ஒரு குற்றால மாலையில் அவர் அப்படிச் சொன்னதும், எனக்கு தீயில் மிதித்த மாதிரி இருந்தது . அப்போதுதான் நான் மனதில் நினைத்தேன்..." அடப்பாவி, இவரெல்லாம் ஒரு சாமியாரா!"

"அய்யோ...என்ன பிரதர் சொல்றீங்க.. அதெல்லாம் என்னால் முடியாது"

"இது ஒன்னும் தப்பில்லை. கட்டிப்பிடிக்கிறது ஒரு ஆறுதல். முத்தம் கொடுக்கிறது நம்ம அன்பை வெளிப்படுத்திற முறை"

"ம்ஹ¤ம்...அதெல்லாம் என்னால முடியாது. என்னை விட்டுடுங்க பிரதர்"

அதற்குமேல் பிரதர் ஜான் என்னை எதுவும் வற்புறுத்தவில்லை. தீராத கண்ணீரோடு எனக்கு விடை கொடுத்தார் தமிழரசி அக்கா. பஸ் ஏறியதும் யாரும் பார்க்காத ஒரு தருணத்தில் நான் என் கண்களை துடைத்துக் கொண்டேன்."மன்னிச்சுக்கங்க தமிழரசி அக்கா... இதான் என்னால முடிஞ்சது..."

வசூல்ராஜா எம்.பி.பி.எஸ் பார்க்கும்போது தமிழரசி அக்காவிற்கு என் நினைவு வர நியாமில்லை. ஆனால் பிரதர் ஜான் பார்த்திருந்தால், " நான் 20 வருஷத்துக்கு முன்னால் சொல்லிக் கொடுத்தும், ஒரு பயந்த குழப்பமிக்க சிறுவனால் பயன்படுத்த முடியாத சிகிச்சை முறைதான் இது" என்று நினைத்திருப்பார்.

"ராசுவைக் கொன்ன பய"

அது 70களின் இறுதி வருடங்கள்.

நாகரிகத்தின் சுவடுகள் கொஞ்சமும் படாத தென்கிழக்குச் சீமையின் ஒரு கிராமத்தில் சிறுவனாக இருந்தான் சிவகுரு. குறும்புக்காரன். மதுரக்காரனுங்களுக்கே உரிய திமிர், தெனாவட்டு, நக்கல் எல்லாம் அவனிடம் எக்கச்சக்கமாக இருந்தது.

அவனது குசும்பை யாராலும் சகித்துக் கொள்ள முடியாத காலத்திலும் சகித்து, அணைத்துக் கொண்டவள் அவனது அப்பத்தா மட்டும்தான். பொறுப்பற்ற கணவனை பொறுத்துக் கொண்ட அவனது தாயால், பொறுப்பற்ற மகனை பொறுத்துக்கொள்ள முடியாமல் போக " நாசமாப்போற போக்கத்த சிறுக்கி மக்களோட சேர்ந்து" சிவகுரு நாசமாவதற்கு முன்னால் ராயப்பன்பட்டியில் கிருத்துவ சாமியாருங்க நடத்தும் ஹாஸ்டலில் போய் சேர்த்து விட்டார்.

அங்குதான் நான் அவனை சந்தித்தேன்.

பாட்டு அவ்வளவு அழகாப் பாடுவான்.அதில் ஒரு சுயம் இருக்கும். அவன் முன்னால் எல்லாத் திறமைகளும் மண்டி போட்டு நிற்பதை எல்லோராலும் உணர முடிந்தது. படிக்கவே மாட்டான், பரிட்சைக்கு ரெண்டு நாள் முன்னாடி உட்கார்ந்து படிச்சு பாஸாகிடுவான். பந்தயம் கட்டினால், ஒரு முழுப்பக்கத்தையும் அரைப்புள்ளி, கால் புள்ளி கூட மாறாமல் மனப்பாடம் செஞ்சு அப்படியே எழுதிக் காட்டுவான்.

அதையெல்லாம் மீறி அவனிடம் ஒரு வித raw குறும்புத்தனம் சுடர் விட்டது. அது எப்படிப்பட்டது என்பதற்கு சில உதாரணங்கள் சொல்கிறேன்...

1.மாலைகளில் பள்ளி முடிந்ததும் 6 மணிவரை எல்லோரும் ஹாஸ்டலை ஒட்டியுள்ள மைதானத்தில் விளையாட வேண்டுமென்பது விதி. பெரும்பாலும் ·புட்பால்தான் தூள் கிளப்பும். ஓரமாய் வாலிபால், பேட்மிட்டன் என விளையாடுவார்கள். சும்மா வேடிக்கை பார்ப்பவர்களும் உண்டு. சிவகுரு ஒரு குட்டி சைக்கிளை வாடகைக்கு எடுத்து வருவான். வேகமாய் ஓட்டுவான். முதுகு காட்டியபடி விளையாடிக் கொண்டிருப்பவன் யாராவது ஒருவனது பின்னால் போனதும், சட்டென்று காலை ஊன்றி எழுந்து கொள்வான். சைக்கிள் அதன் போக்கில் போய்க் கொண்டிருக்க, முதுகு காட்டியிருப்பவனின் தோளைத் தட்டி, " அதோ பார்... சைக்கிள் தானாப் போகுது " என்று சுட்டுவான். முதுகுகாட்டி குழப்பமும், திகிலுமாக சைக்கிளைப் பார்க்க, சுற்றியிருக்கும் கூட்டம் ஓவென சிரிக்கும்.

2. ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் ஹாஸ்டலில் மொத்த கூட்டமும் பக்கத்திலிருக்கும் ஆற்றில் குளிக்கப்போகும். அங்கும் சிவகுருவின் கைவரிசை இருக்கும். யாராவது ஏமாந்த ஆளாய் பார்த்து " தண்ணிக்குள்ள மூக்கைப்பிடிச்சு முங்கி, 100 வரைக்கும் எண்ணிட்டு வெளிய வந்து, "ஆமாம்"னு சொல்லனும்.. உன்னால முடியுமா" என்பான். "ப்பூ...இதென்ன பிரமாதம்" என்று சம்பந்தப்பட்ட ஆசாமி தண்ணீரில் மூழ்கியதும், சிவகுரு 95 வரை எண்ணிவிட்டு, correct timingகோடு " நாந்தானே உன் அக்கா புருஷன்?" என்று கேட்பான். அதற்கு நீரிலிருந்து பந்து மாதிரி வெளிவரும் அந்த அப்பாவி "ஆமாம்" என்று சொல்ல, வேடிக்கை பார்ப்பவர்களின் சிரிப்பொலி பட்டாசு மாதிரி வெடிக்கும்.

3. ஒரு முறை வார்டன் அளவுக்கு மீறி அடித்ததால் கோபப்பட்ட சிவகுரு , வார்டனது அறைக்கதவில் ஒட்டியிருக்கும் "இயேசு ஒரே வழி" என்று ஸ்டிக்கரின் மேல் "இயேசுவுக்கு ஒரே வயிற்று வலி" என்று எழுதி ஒட்டிவிட்டான். ஹாஸ்டலே அல்லோகோலப்பட்டது. கடைசியில் சிவகுரு அடையாளம் காணப்பட்டு, மிகப்பெரிய அளவில் அடி வாங்கினான். அத்தனை அடிக்கும், அலறாமல், கதறாமல் இருந்தான். கடைசியில், கண்ணோரம் ஒரு சொட்டு கண்ணீரை மட்டுமே காண முடிந்தது.

சில மாலைகளில் விளையாட்டு மைதானத்தை ஒட்டியிருக்கும் உயரமான சுவரில் அமர்ந்து கொண்டு, விளையாடுபவர்களை வேடிக்கை பார்த்தபடி, நானும் சிவகுருவும் பேசிக் கொண்டிருப்போம். அப்படி ஒரு மாலையில்தான் அவன் ராசுவைக் கொன்ன கதையை என்னிடம் சொன்னான்...

அந்தக்கதை சிவகுரு second show சினிமாவிற்கு போனதிலிருந்து துவங்கியது.

1970களில் எல்லாம் மதுரை மாவட்டத்தின் கடைக்கோடி ஊரான கூடலூருக்கு கம்பத்திலிருந்து 9 மணிக்கு மேல் பஸ் கிடையாது. 9 மணிக்கு மேல் கம்பத்தில் வந்து இறங்குபவர்கள் ஏறக்குறைய கம்பம்-கூடலூருக்கு இடைப்பட்ட தூரமான 5 கிலோமீட்டரை சைக்கிளிலோ, லாரிகளில் இடம்பிடித்தோ அல்லது நடந்தோதான் போய்ச்சேர வேண்டும்.

புது சினிமாப்படங்கள் எல்லாம் கம்பத்திலிருக்கிற தியேட்டர்களில்தான் ரிலீசாகும். அப்படி ரிலீசாகிற படங்களை கூட்டமாகப்போய் second show பார்த்துவிட்டு கிண்டலும் கேலியுமாக பேசியபடி ஊர் வந்து சேர்வது கூடலூர் இளவட்டங்களின் வழக்கம். தப்பிதவறிக்கூட யாரும் தனியாகப் போவது கிடையாது. காரணம் - இரண்டு ஊர்களுக்கும் மத்தியில் இருக்கிற "முண்டஞ் செத்த ஆலமரம்".

முன்பகை காரணமாக ஓர் ஆசாமி ஓட ஓட விரட்டுப்பட்டு, வீச்சருவாளால் தலை வெட்டப்பட்டு, அப்போதும் ஓடுவது நிற்காமல், தலையற்ற முண்டமாக கொஞ்சதூரம் ஓடி, கடைசியில் அந்த ஆலமரத்தடியில் உயிர்விட்டு, அதே மரத்தில் பேயாக உலாவுகிறான் என்பதுதான் அந்த " முண்டஞ் செத்த ஆலமரத்தின்" தல புராணம். அவன் ஒரு கோபம் தணியாத உக்கிரமான பேய் என்று ஊர் மக்கள் நம்பினார்கள்.

அதெல்லாம் சரி, ஆனால் இந்தக் கதையை யாருமே சிவகுருவிடம் சொல்ல மறந்து போனார்கள்.

இதையெல்லாம் அறியாத சிவகுரு ஒரு ராத்திரியில், தனது படுக்கையில் தலையணைகளை வைத்து செட்டப் செய்துவிட்டு நைஸாக கிளம்பி கம்பத்தில் second show சினிமாவிற்குப் போயிருந்தான். நள்ளிரவைத் தண்டி படமும் முடிந்தது. நமது ஊர்க்காரர்கள் யாராவது அந்தப்பக்கமாக் சைக்கிளில் வந்தால் தொற்றிக் கொண்டு போய்விடலாம் என்று காத்திருந்தான் சிவகுரு. ரொம்ப நேரமாகியும் யாரும் வருவது மாதிரி தெரியவில்லை. பொறுத்தது போதுமென்று நடக்க ஆரம்பித்தான். நிலவற்ற அந்த இருட்டு ராத்திரியில், ரோட்டோரம் தொடர்ந்த தோட்டங்களுக்கு மத்தியில், இரவுப்பூச்சிகளின் ஓசைகளை ரசித்தபடி நடந்துபோன அவனுக்கு ஒரு நேரம் கால் வலிக்க ஆரம்பித்தது. கொஞ்சம் ஓய்வெடுக்கலாம் என்றும் தோன்றியது.சரியென்று ஒரு மரத்தடியில் உட்கார்ந்தான்.

அது - முண்டஞ் செத்த ஆலமரம்.

நீண்ட விழுதுகள் தொங்கிய அந்த மரத்தின் விழுதுகள் காற்றில் மெல்ல ஆடி சலசலத்து சிவகுருவை " வா... என்னைப் பற்றி ஆடு" என்று கூப்பிடுவது போலிருந்தது. யாராவது அந்தப் பக்கமாக வரும்வரை அந்த விழுதுகளைப் பற்றி ஆடிக்கொண்டிருந்தால என்ன என்று அவனுக்கும் தோன்றியது. எழுந்து, விழுதுகளைத் தாவிப்பிடித்து ஆனந்தமாக ஆட ஆரம்பித்தான்.கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வேகம் கூடியது.சட சடத்தன விழுதுகள்.

தூரத்தில் வந்த சைக்கிள்காரன் அதை கவனித்துவிட்டான். அந்த மரத்தில் பேய் இருப்பதுதான் அவனுக்குத் தெரியுமே... குறுகிய உருவமாக அது விழுதுகளைப் பிடித்து பேயாட்டம் போடுவதைப் பார்த்ததும் அவனுக்கு இருதயமே நின்றுவிடும் போலிருந்தது. வாழ்க்கையில் முதல்முறையாக பேயை நேரடியாகப்பார்க்கிறான். பேசாமல் வந்த வழியே திருப்பிப் போய் விடு... என்றது மனம். ஆனால் வீட்டில் அவனுக்கு அவசர வேலையிருந்தது. பேசாமல் சைக்கிளை ஒரே அழுத்தாக அழுத்தி அந்த மரத்தைக் கடந்து விட்டால்..... 1,2,3... அவனது சைக்கிள் வேகமெடுத்தது.

விழுதுகளைப்பிடித்து ஆடிக்கொண்டிருந்த சிவகுருவும், தொலைவில் தெரிந்த டைனமோ விளக்கு வெளிச்சத்தையும், அது தயங்கி இருண்டதையும், மறுபடியும் ஒளிர்வதையும் கவனித்துவிட்டான். அது கட்டாயம் கூடலூர்க்காரனாகத்தான் இருக்க வேண்டும். சைக்கிள் வேகமாக மரத்தை நோக்கி வந்தது. இருட்டுக்கு பழகியிருந்த சிவகுருவின் கண்கள், அது அவர்கள் ஊரைச் சேர்ந்த முடி திருத்துனர் ராசு என்பதைக் கண்டு பிடித்து விட்டது. உடனே " ராசண்ணே" என்று கத்தினான்.

பேய் அவனை சரியாக அடையாளம் கண்டு பிடித்து பேர் சொல்லி கூப்பிட்டதும், ராசுவின் மயிர்க்காள்கலெல்லாம் நட்டுக் கொண்டன. சகல தெய்வங்களையும் வேண்டிக்கொண்டு இன்னும் வேகமாக சைக்கிளை அழுத்தினான். பேய் விடுவதாக இல்லை. விழுதுகளை விட்டுக் குதித்து, " ராசண்ணே, ராசண்ணே" என்றபடி பின்னால் ஓடி வந்தது. அவன் எவ்வளவு வேகமாக அழுத்தியும் அது விடுவதாக இல்லை.." அண்ணே நிறுத்துங்கண்ணே... நாந்தேன் முத்துசாமி மகன்" என்றும் சொன்னது. முத்துசாமி மகனா?

அவசரமாகத் திருப்பி, பேயின் கால்களைப் பார்த்தான். பேய்க்கு கால் தரையில் படாதே.. இதென்ன கால் பதியப் பதிய ஓடி வருது.? ஒருவேளை முத்துசாமி மகன்தானோ? " ஓடமுடியல, நிறுத்துங்கண்ணே" என்று மறுபடியும் சிவகுரு சொல்ல ராசு சைக்கிளை நிறுத்த, இருவரும் சற்று நேரம் மூச்சு வாங்கினார்கள்.

"ஏலே முத்துசாமி மகன்னு சொல்ற, அந்த ஆலமரத்துல என்னடா செய்ற?" என்று கேட்டான் ராசு. சிவகுரு சினமாவுக்கு வந்த கதையை, நடந்து வந்ததை, நின்றதை, மரத்திலாடியதை எடுத்துச் சொன்னான். " நல்ல காரியம் செஞ்சடா அப்பா.. நல்ல வேளை நான் பயத்திலேயே சாகத் தெரிஞ்சேன். சரி, சரி சைக்கிள்ல ஏறு" என்று சொல்லி அவனை ஏற்றிக்கொண்டு சைக்கிளை மிதிக்கத் துவங்கினான். இருந்தாலும் இது பேயா அல்லது முத்துசாமி மகனா என்று ராசுவால் உறுதியாகத் தீர்மானிக்க முடியவில்லை. பேச்சுக் கொடுத்தபடியிருந்தான்.

ஊர் எல்லையைத் தொடுகிற சமயம், களைப்பினால் அவர்களுக்குள் ஏறக்குறைய பேச்சு குறைந்து நின்று விட்டது. சிவகுருவின் வீடும், ராசுவின் வீடும் Y ஆங்கில எழுத்தின் இருமுனைகளில் இருந்தன. அந்த முனைகளை குறுக்காக இணைக்கும் ஒரு தெருவும் இருந்தது. சிவகுருவோ "எதுக்கு இன்னும் ராசு அண்ணனுக்கு சிரமம்" என்று Y பிரியும் இடத்திலேயே சத்தமில்லாமல் இறங்கிக் கொண்டான். அவன் இறங்கியது ராசுவுக்குத் தெரியாது.

தனது வீட்டில் சைக்கிளை நிறுத்திய ராசு, " ஏய்..முத்துசாமி மகனே எறங்கு" என்றபடி திரும்பிப்பார்க்க, பின்னிருக்கை வெற்றாக இருக்கவும், "அய்யய்யோ... ஆத்தே" என்று அலறி ரத்தம் வழிய சாய்ந்து, சரியாக்க முடியாத காய்ச்சலால் சில நாட்களில் இறந்து போனாராம் ராசு. அன்றிலிருந்து ஊர் முழுக்க சிவகுருவை "ராசுவைக் கொன்ன பய" என்று அழைக்கத் துவங்கியதாம். இது உண்மைதானென்று கூடலூரில் இருக்கிற என் பாட்டி கூட உறுதிபடுத்தினார்.

பள்ளி வருடங்கள் முடிந்ததும், எனக்கும் சிவகுருவுக்குமான தொடர்புகள் குறைந்து விட்டது. ஒரு மலையாளி பெண்ணை காதலித்து திருமணம் செய்து கொண்ட சிவகுரு தற்போது சென்னையில் இருப்பதாகக் கேள்வி. அது ஒரு வகையில் நல்லதுதான்.. அங்கு யாரும் அவனை "ராசுவைக் கொன்ன பய" என்று அழைக்கப் போவதில்லை.

இந்திய கிரிக்கெட் அணி : யாரும் இங்கு நிரந்தரமில்லை!

இங்கிலாந்திற்கு எதிரான 7 போட்டிகள் கொண்ட ஒருநாள் போட்டித் தொடரை 4-0 என்ற கணக்கில் ஏற்கனவே கைப்பற்றி விட்ட இந்திய அணிக்கு முதலில் வணக்கம் சொல்லி விடுவோம்! அந்த வணக்கத்திற்கு அவர்கள் தகுதியான வர்கள்தான். இந்த வெற்றிகளின் பிண்ணனியாக பயிற்றுவிப்பாளர் கிரேக் சேப்பலின் திட்டமிடலும், ராகுல் திராவிடின் திறன்மிக்க தலைமைத்துவமும் இருப்பது நாமறிந்த விஷயம்தான்.

தொடரை கைப்பற்றி விட்டதால், புதியவர்களுக்கு வாய்ப்புக் கொடுப்போம் என்று காரணம் சொல்லி,வீரேந்திர சேவாக்கை தலைவராக்கி இருக்கிறார்கள். ராகுல் திராவிடின் இடத்தில், இந்தியாவின் அதிவேக பந்து வீச்சாளராகக் கருதப்படுகிற வி.ஆர்.பி.சிங் சேர்க்கப்பட்டிருக்கிறார். நல்ல விஷயம்தான். ஆனால், இந்த இரண்டு பேருமே அவர்களுக்கு தரப்பட்டிருக்கும் வாய்ப்பை நியாயப்படுத்த வேண்டிய சூழலில் இருக்கிறார்கள்.

தேவை : கொஞ்சம் ஓய்வு!

கடந்த 30 ஒருநாள் போட்டிகளில் ஒரே ஒரு முறை மட்டுமே அரைச் சதமடித்திருக்கிறார் சேவாக். மற்ற ஆட்டக்காரர்களாய் இருந்தால் இந்நேரம் கதவு சாத்தப்பட்டிருக்கும். ஆனால், டெஸ்ட் கிரிக்கெட்டில் 300 அடித்த ஒரே இந்திய ஆட்டக்காரரான சேவாக்கை அப்படி நடத்த முடியுமா? முடியாது. இந்த விஷயம் சேவாக்கிற்கும் தெரியும் என்பதால் "எனக்கென்ன ஆச்சு" என்று அவர் போக்கில் ஆடிக் கொண்டிருக்கிறார். ஒருவேளை புதிதாக கொடுக்கப் பட்டிருக்கும் தலைமைத்துவம் அவரை சதமடிக்க வைக்கலாம். அது நடக்கு மென்றால், இந்திய ரசிகர்களுக்குக் கொண்டாட்டம்தான். ஆனால் இந்த 3 போட்டிகளிலும் சேவாக் சரியாக விளையாடவில்லை என்றால், இந்தியத் தேர்வாளர்கள் அவருக்கு கொஞ்சநாள் "கட்டாய ஓய்வு" கொடுக்கத் தயங்கக்கூடாது.

வேகமும், விவேகமும்

இந்திய அணியின் உடனடித்தேவை மணிக்கு 150 கிலோ மீட்டர் வேகத்தில் பந்து வீசக்கூடிய புஜபலமிக்க ஆசாமிகள் என்கிறார் கிரேக் சேப்பல். வி.ஆர்.பி.சிங் அதிவேகமாக பந்து வீசுவதாகச் சொல்கிறார்கள். வேகப்பந்து வீச்சில் ஒரு அபாயம் இருக்கிறது. 10 ஓவர்களில் 50ல் இருந்து 60 ரன்வரை தாரை வார்த்துவிடும் அபாயம். வி.ஆர்.பி.சிங்கும் அப்படி தாரை வார்க்கக் கூடும். அப்படி ஒரு சூழலில் அவருக்கு தொடர்ந்து வாய்ப்புக் கொடுத்து, தன்னம்பிக்கையும் கொடுக்கக்கூடிய அனுபவசாலி கிரேக் சேப்பல். பல வருடமாக வாய்ப்புக் கொடுத்தும் தனது திறனை முழுவதும் வெளிப்படுத்தாத அகர்கார் போன்றவர்களுக்கே இன்னும் வாய்ப்பு கொடுக்கிறபோது, வி.ஆர்.பி.சிங் போன்றவர்களுக்கு நிறைய வாய்ப்பு கொடுப்பது அவசியம்.

போதும் இந்தப் பொறுமை

இந்திய அணிக்கு,நாடு முழுவதுமுள்ள மூலை முடுக்குகளில் இருந்தெல்லாம் ஆட்கள் வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். கிராமத்து விவசாயி மாதிரி இருக்கிற முனா·ப் படேல் அதற்கு ஒரு உதாரணம். இந்த நிலையில் அகர்கார் போன்றவர்கள் "வாழு அல்லது வாழவிடு" என்ற மூலைக்கு தள்ளப் பட்டிருக்கிறார்கள். பதானை முதல் ஆட்டக்காரராக களமிறக்கியபோது, போராடி ஜெயித்துக் காட்டினார்.அதே மாதிரி அகர்காரையும் முதல் நிலையில் களமிறக்கிப் பார்க்க வேண்டும். அகர்கார் விஷயத்தில் மட்டும் இந்திய தேர்வாளர்கள் தொடர்ந்து காட்டிவரும் "அளவிற்கு மீறிய பொறுமை" ஒரு முடிவிற்கு வருவது அவசியம்.

இன்னொரு சேவாக்?

துவக்க ஆட்டக்காரராக கர்நாடக இளைஞர் ராபின் உத்தப்பா களமிறங்குவார் என்று தோன்றுகிறது. இவரும் சேவாக் மாதிரிதான். "அடிப்பதற்குதான் மட்டை.. அடி வாங்கத்தான் பந்து" என்ற கொள்கையுள்ளவர். கிடைக்கிற வாய்ப்பை பயன்படுத்தி ராபின் ஒரு சதமடித்து விட்டால் இந்திய அணியிலுள்ள மற்ற மட்டையாளர்கள் கட்டை போடாமல், முட்டை போடாமல் தரமாக ஆடத் துவங்குவார்கள். என்ன செய்யப் போக்கிறது இந்திய அணி என்று பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்.

தலைக்கு மேல் போய்விட்டால்...

ஏற்கனவே ஒருநாள் போட்டித் தொடரை தோற்றுவிட்டதால் இங்கிலாந்தைப் பொறுத்தவரை, இனி இழப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை. "எங்கள் மேலிருந்த அழுத்தமெல்லாம் போய்விட்டது" என்று சொல்லியிருக்கிறார் நட்சத்திர ஆட்டக்காரர் கெவின் பீட்டர்சன். இனிவரும் போட்டிகளில் இங்கிலாந்து அணி 'தலைக்கு மேல் போய்விட்டது, இனி ஜான் போனாலென்ன, முழம் போனாலாலென்ன' என்ற மனநிலையோடு அதிரடி ஆட்டத்தில் இறங்கும் வாய்ப்புகள் அதிகம். அதை இந்திய அணி எப்படி எதிர்க்கொள்ளப் போகிறது என்ற எதிர்பார்ப்புதான் இனிவரும் மூன்று போட்டிகளையும் சுவாரஸ்யமாக்குகிறது.

இன்னும் இருக்கும் பரபரப்பு

டெஸ்ட் போட்டிகளில் தங்கள் சக்தியை எல்லாம் கொடுத்து விளையாடி விட்டதால், தற்போது சக்தியற்ற சக்கை மாதிரி இங்கிலாந்து வீரர்கள் தோற்றமளிக்கிறார்கள். "உற்சாகத்தின் சேமிப்புக் கிடங்கு" மாதிரி கொப்பளித்துக் கொண்டிருக்கும் ·பிளின்டாப் கூட, எப்போது ஊருக்குப் போவோமென்று காத்திருப்பவர் மாதிரி தோன்றுகிறார். இந்திய வம்சாவளி வீரரான விக்ரம் சோலங்கி போன்ற சில புதிய வீரர்கள்தான் கொஞ்சம் நம்பிக்கை அளிக்கிறார்கள். மொத்தத்தில் - இழப்பதற்கு ஏதுமில்லை என்ற நினைப்பில் விளையாடும் இங்கிலாந்து வீரர்களுக்கும், கிடைத்த வாய்ப்பை பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டுமென்ற நினைப்பில் விளையாடும் இளம் இந்திய வீரர்களுக்கும் இடையிலான இந்த மூன்று போட்டிகளிலும் பரபரப்பிற்கு பஞ்சமிருக்காது என்றே தோன்றுகிறது.

கதையல்ல : கற்பனையுமல்ல : அப்படியென்றால்...

(சில சமயங்களில் சில விஷயங்கள் மறுபடியும் பார்வையில் படுவதும், அதன் மீது, நமது நினைவுகளின் நிழல் மறுபடியும் விழுவதும் - நம்மையும் மீறி நடந்தே விடுகின்றன )

எதேட்சையாக இணையத்தில் சந்தித்துக் கொண்ட ஒரு சிங்கப்பூர் தமிழ் இளைஞனும்,இன்னொரு தேச தமிழ் பெண்ணும் பேசித் தொடங்கினார்கள். பேசித் தொடர்ந்தார்கள்.
இனி - அவர்கள் பேசியது!

"ஹாய்...டு யு லைக் டு சாட் வித் அன் இண்டியன் கைய் ·பிரம் சிங்கப்பூர்?""தாராளமாக. எனக்கும் தூக்கம் வரவில்லை. பேசலாம்."

"நீங்கள்?"

"நான் வித்யா. ஒரு நிறுவனத்தில் நிர்வாகியாக வேலை செய்கிறேன். வயது முப்பத்திஎட்டு. என் பெயரை வைத்து நானும் ஒரு இந்தியப் பெண் என்பதை யூகித்திருப்பீர்கள்"

"ஆச்சரியம்...நான் இணையத்தில் இந்தியப் பெண்களிடம் பேசியது மிகக் குறைவு.உங்களோடு பேசுவதில் மகிழ்ச்சி. நான் வல்லாளதேவன். நீங்கள் என்னை தேவன் என்றுகூப்பிடலாம்."

"அழகான பெயர். உங்களைப் பற்றி மேலும் சொல்லுங்கள் தேவன்..."

"அப்பா இறந்து விட்டார். அம்மாவும் நானும் மட்டும்தான் இந்த வீட்டில் இருக்கிறோம்.ஒரு கட்டுமான நிறுவனத்தில் பாதுகாப்பு அதிகாரியாக வேலை செய்கிறேன். எனக்கு முப்பது வயதாகிறது."

"நிம்மதியான வாழ்க்கை. அது சரி, பார்க்க எப்படி - கமலஹாசன் மாதிரி இருப்பீர்களா?"

"அய்யோ... அதெற்கெல்லாம் வாய்ப்பே இல்லை. ஒரு சராசரி இந்திய இளைஞன்தான்.ஐந்தடி ஒன்பதங்குல உயரத்தில், எழுபது கிலோ எடையில்..."

"இப்படி அடக்கமாகப் பேசும் ஆண்களை பெண்களுக்கு மிகவும் பிடிக்கும். நீங்கள்இதுவரை எந்தப் பெண்ணின் வலையிலும் மாட்டவில்லையா?"

"உண்மையைச் சொல்வதென்றால், 'முன்பு' எனக்கொரு காதலி இருந்தார்.இப்போது இல்லை.அது கிடக்கட்டும்...நீங்கள் உங்களைப் பற்றி சொல்லுங்களேன்.."

"என்னைப் பற்றி...நான், அம்மா, அண்ணா என்று சிறிய குடும்பம். தங்கை கணவரோடு அமெரிக்காவில் இருக்கிறாள். மூத்தவளான எனக்கு இன்னும் திருமணமாகவில்லை.ஆனால் கனடாவில் எனக்கொரு காதலன் இருக்கிறார். நாங்கள் சீக்கிரமே திருமணம்செய்யப் போகிறோம்."

"உங்கள் காதலர் வெள்ளைக்காரராக இருக்க வேண்டும் என்பது என் யூகம்..."

"உங்கள் யூகம் சரிதான்"

"ஆக, இந்தியப் பெண்ணான நீங்கள் ஒரு வெள்ளைக்காரரை மணக்கிறீர்கள் ?"

"வெள்ளைக்காரர் என்பதை விட, ஒரு மனிதரை மணக்கிறேன் என்று சொல்லலாம். இனம், மதம். தேசம், மொழி என்பதெல்லாம் நாம் ஏற்படுத்திக் கொண்டதுதானே?இது இன்டெர்னெட் யுகம். இந்த யுகத்தின் இன்னும் சில வருடங்களில் நாடுகளும்,எல்லைகளும் இல்லாமல் போய் விடலாம். அப்போது அமெரிக்கர்கள், ஆப்பிரிக்கர்கள்,ஆசியர்கள் என தனியாக யாரும் இருக்கப் போவதில்லை. உலகம் முழுவதும் நல்லமனிதர்கள், கெட்ட மனிதர்கள் என்று இரண்டு பிரிவினர் மட்டுமே இருக்கப் போகிறார்கள்."

"ஆழமாக சிந்திக்கிறீர்கள் வித்யா. உங்கள் காதலரை இணையத்தின் மூலம்தான்சந்தித்தீர்களா?"

"ஆமாம். நாகரிகமான, அன்பான அவரது பேச்சு எனக்குப் பிடித்திருந்தது. புகைப்படங்களை பறிமாறிக் கொண்டோம். தொலைபேசியில் பேசிக் கொண்டோம். மெல்ல மெல்லதான் எங்கள் காதல் வளர்ந்தது."

"அவரை நேரில் சந்தித்திருக்கிறீர்களா?"

"போன வருடம் ராபர்ட் இங்கு வந்து ஒருமாதம் என்னோடு தங்கி இருந்தார். அந்தசந்திப்பு எங்கள் காதலை மேலும் வளர்த்தது. இப்போது என் மனம் முழுக்க அவர் மீதுகாதல் மட்டுமே நிரம்பிக் கிடக்கிறது."

"நீங்கள் சொல்வது சரிதான். ஆணுக்கும், பெண்ணுக்கும் இடையில் காதல்தான் முக்கியம். மற்றதெல்லாம் அப்புறம்தான். நீங்கள் தப்பாக நினைக்காவிட்டால், நான் ஒன்று கேட்கட்டுமா ?"

"நாம் முகம் தெரியாத நண்பர்கள். தயங்காமல் கேளுங்கள்"

"நமக்கு - இந்தியர்களுக்கென்று சில ஒழுக்க வரையறைகள் இருக்கிறது. மேல்நாட்டவர்களுக்கு அப்படிக் கிடையாது."

"உங்கள் கேள்வி எனக்குப் புரிகிறது. ராபர்ட் என்னோடு ஒருமாதம் தங்கி இருந்தாலும்இந்தியப் பண்புகளை நான் இழந்து விடவில்லை. எங்களுக்கிடையில் காதலும், காமமும்இருக்கத்தான் செய்தது. ஆனால், நாங்கள் எல்லை மீறிவிடவில்லை."

"ஆச்சரியமாக இருக்கிறது..."

"உண்மைதான் தேவன். நான் ஒரு இளைஞனை காதலித்திருந்தால், அவனது எதிர்பார்ப்புகள் வேறு மாதிரி இருந்திருக்கும். ஆனால், என் ஐம்பத்தி இரண்டு வயது காதலரிடம் முதிர்ந்த கனிவுதான் இருக்கிறது."

"ஐம்பத்தி இரண்டா... வயது வித்தியாசம் அதிகமாகப் படவில்லை?"

"இல்லை. இரு கரைகளுக்கிடையில் அடங்கி ஓடும் ஆறு மாதிரி ஒரு கட்டுப்பாடான துள்ளலைதான் நான் ராபர்ட்டிடம் பார்க்கிறேன்."

"கவிதையாகப் பேசுகிறீர்கள் வித்யா. இதையெல்லாம் கேட்கும்போது, உங்கள் இருவரதுபுகைப்படத்தையும் பார்க்கவேண்டுமென்ற ஆசை வருகிறது..."

"ம்...நீங்கள் நல்லவர் என்று உள்மனம் சொல்கிறது. நான் உங்களை நம்பலாமா தேவன்?"

"நம்புங்கள். நம்பிக்கைதானே வாழ்க்கை?"

"ஓ.கே. நான் உங்களை நம்புகிறேன்.இதோ, நான் தருகிற முகவரியில் போய் பாருங்கள்.நான், ராபர்ட் உட்பட நிறைய புகைப்படங்கள் இருக்கிறது. ஆனால் நீங்களும் உங்களதுபுகைப்படத்தை இப்போதே எனக்கு அனுப்ப வேண்டும். அதுதான் நியாயம்."

"பிரச்சனையில்லை. இதோ அனுப்புகிறேன்"

"............"

"............"

"வித்யா, நீங்கள் மிக அழகாக இருக்கிறீர்கள். ஒரு சாயலில் நடிகை பானுப்பிரியாவைப்போல் இருக்கிறீர்கள்."

"பொய். இதே வசனத்தை இதுவரை எத்தனை பேரிடம் சொல்லி இருக்கிறீர்கள்?"

"நான் சொல்வது நிஜம். ராபர்ட் கூட இளமையாக, அழகாக இருக்கிறார்."

"நீங்களும்தான் தேவன். கைகட்டி, கராத்தே வீரரைப் போல் கம்பீரமாய் நிற்கிறீர்கள்"

"நன்றி வித்யா."

"தேவன்...உங்களது சினேகமான முகத்தில் களங்கமில்லா நட்பும், ஏதோ ஒருவித கவர்ச்சியும் தெரிகிறது."

"பாருங்கள்... நீங்களும் பொய் பேசுகிறீர்கள்...."

"ஹஹஹா... தேவன், நான் உங்களோடு பேசிக் கொண்டிருந்ததில் என் காதலருக்கு·போன் செய்ய மறந்துவிட்டேன். நாம் மீண்டும் பேசுவோம். இப்போது என்னை உங்கள்நண்பர்கள் பட்டியலில் சேர்த்துக் கொள்ளுங்கள். நானும் அப்படியே செய்கிறேன்"

"ஆகட்டும் வித்யா"

________________________________________________


"ஹாய் தேவன்... என்ன நீண்டநாளாக ஆளையே காணவில்லை?"

"ஒரு பயிற்சிக்குப் போயிருந்தேன் வித்யா.அதுதான் காரணம். நீங்கள் எப்படி இருக்கிறீர்கள். உங்கள் ராபர்ட் எப்படி இருக்கிறார்?"

"ராபர்ட் நன்றாகத்தான் இருக்கிறார். ஆனால் எனக்குதான் இரண்டு நாள் சளி, காய்ச்சல்."

"அடடா....தூரத்தில் இருக்கிறீர்கள். பக்கத்தில் இருந்தாலாவது மருந்து கொடுத்துதைலம் தேய்த்து, கஞ்சியும் வைத்து கொடுத்திருப்பேன்"

"ஆஹா...எவ்வளவு அக்கறையான மனிதர்! அம்மாவும் அண்ணாவும் வெளியூர் திருமணத்திற்குப் போயிருக்கிறார்கள். பக்கத்தில் யாராவது இருந்து கவனித்துக் கொண்டால் நல்லது என்றுதான் தோன்றுகிறது."

"நாம் விளையாட்டாக பேசிக் கொண்டிருக்கிறோம். யார் கண்டது...ஒருநாள் நிஜத்தில்நாம் சந்தித்தாலும் சந்திக்கலாம். அது உங்கள் திருமணமாகக் கூட இருக்கலாம்"

"என் திருமணத்தில் என்னை சந்திப்பதென்றால் நீங்கள் கனடா வரவேண்டியிருக்கும்.வருவீர்களா?"

"ஆஹா...கனடாவிற்கு என்னால் வர முடியாது. ஆனால், கட்டாயம் ஒரு வாழ்த்து அட்டைஅனுப்ப முடியும்."

"இது நேர்மையான பதில். ஆனால் நம் இந்திய இளைஞர்கள் பலருக்கு இந்த நேர்மைஇருப்பதில்லையே தேவன்...அது ஏன்?"
"எதை வைத்து அப்படிச் சொல்கிறீர்கள்?"

"நான் சந்தித்த இளைஞர்களை வைத்து... ஒரு சில கயவர்களை வைத்து..."

"நீங்கள் யாராலோ காயப்பட்டிருக்கிறீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். உங்களுக்கே தெரியும். ஐந்து விரல்களும் ஒன்றாக இருப்பதில்லை."

"புண்பட்டது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். பொதுவாகவே இந்திய இளைஞர்களைப் பற்றிஎனக்கு நல்ல அபிப்பிராயம் கிடையாது. அவர்களில் பலர் ஒரு பெண்ணின் ஆடையைத்திறக்கத் தவிப்பார்களே தவிர, அவளது மனதைப் பற்றி நினைப்பதேயில்லை."

"கசப்பான அனுபவங்கள் உங்களைப் புண்படுத்தி, இப்படி ஒரு எண்ணத்தை ஏற்படுத்தி இருப்பது எனக்குப் புரிகிறது. ஆனால் அதுதான் உண்மையாக இருக்க வேண்டுமென்றஅவசியமில்லை."

"என் அனுபவங்கள் தவிர, சக பெண்களின் அனுபவங்களை நிறைய கேட்டிருப்பதால்சொல்கிறேன்...நம்புங்கள் தேவன், இதுதான் உண்மை."

"சரி, நீங்கள் உங்களது முடிவில் இவ்வளவு தீர்க்கமாக இருப்பதால் சொல்கிறேன்...சென்ற வாரம் நான் நேரில் சந்தித்த இணையத்தோழியின் என்னைச்சார்ந்த அனுபவம்நீங்கள் நினைப்பதற்கு நேர்மாறானது."

"புரியவில்லை...கொஞ்சம் விளக்கமாக சொல்லுங்கள் தேவன்"

"இதே சிங்கப்பூரில், நானும், ஒரு பிலிப்பைன் தேசத்துப்பெண்ணும் நீண்ட நாள் இணையநண்பர்கள். நாங்கள் நேரில் சந்தித்தது கிடையாது. அவள் ஒரு சிங்கப்பூரியனை மணந்துகொண்டிருக்கிறாள். சமீப காலமாக அவளது திருமண வாழ்க்கையில் சில சிக்கல்கள்."

"ம்...அப்புறம்?"

"குடியுரிமை இல்லாததால், மூன்று மாதங்களுக்கு ஒர் முறையாவது சிங்கப்பூரை விட்டு வெளியேருவது அவளது வழக்கம். பெரும்பாலும் பக்கத்திலிருக்கும் மலேசியாவின்ஜோகூர்பாருவிற்கு கணவனோடு சென்றுவிட்டு, மறுநாளே சிங்கப்பூர் திரும்பி விடுவாள்.இந்த முறை அவளது கணவன் அப்படி வர மறுத்து விட்டான்."

"அடடா.."

"நானும் அப்படித்தான் பரிதாபப் பட்டேன். அவளோடு ஜோகூர் வருமாறு என்னைஅழைத்தாள். ஒப்புக் கொண்டேன். வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக அவளும் நானும்ஜோகூர் பாருவில் சந்தித்தோம். இயல்பாக இருந்தோம். ஹோட்டலில்தான் பிரச்சனைவந்தது. எங்களுக்குக் கிடைத்தது ஒரே ஒரு இரட்டையறை மட்டும்தான்..."

"சுவரஸ்யம் !"

"இயற்கையாகவே பெண்களுக்கு ஆண்களிடம் உள்ள பயம், அவளுக்கும் என்னிடம்இருந்தது. மிகுந்த வற்புறுத்தலுக்குப் பிறகுதான் அவள் என்னோடு ஒரே அறையில் தங்கஒப்புக்கொண்டாள்."

"தைரியசாலிதான்..."

"அறையில் கட்டிலின் ஒரு ஓரத்தில் நான் படுத்துக் கொள்ள, அதன் மறு ஓரம் அவள்உட்கார்ந்து கொண்டாள். அசதியில் அப்படியே தூங்கி விட்டேன். மறுநாள் சூரியன்உதித்த பிறகுதான் எழுந்தேன். பார்த்தால்...கட்டிலின் ஓரத்தில், அதே இடத்தில் செய்தித்தாள் படித்தபடி அவள். தூங்கவே இல்லையா என்று கேட்டேன். இல்லை என்றாள். ஏன், என் மீது நம்பிக்கை இல்லையா என்று கேட்டேன். அப்படியில்லை...பக்கத்தில் ஒரு மனிதன் பன்றி மாதிரி குறட்டைவிட்டுத் தூங்கும்போது எனக்கு எப்படிதூக்கம் வரும் என்று சொல்லி சிரித்தாள்"

"ஹஹஹா..."

"இப்போது சொல்லுங்கள்...இந்த அனுபவத்திற்குப்பின், இந்திய இளைஞர்களைப்பற்றிய அவளது கணிப்பு என்னவாக இருந்திருக்கும்?"

"நீங்கள் சொன்னது சுவாரஸ்யமான சம்பவம் தேவன். ஆனால், நம்ப முடியவில்லை.இப்படி ஒரு சம்பவம் நிகழ இரண்டே காரணங்கள்தான் இருக்க முடியும்."

"என்ன அது?"

"ஒன்று அந்தப் பெண் கொஞ்சம்கூட அழகில்லாதவளாக இருக்க வேண்டும்...அல்லது...கோபித்துக் கொள்ளாதீர்கள்...உங்கள் ஆண்மை பற்றி சந்தேகம் வரும்."

"ஹஹஹா...இரண்டுமே தவறான கணிப்பு வித்யா... என்னைப்பற்றி எனக்குத் தெரியும்.அவள் அழகானவள் மட்டுமல்ல...பல ஆண்களை எளிதில் வீழ்த்தி விடும் கவர்ச்சி மிக்கவளும் கூட. என்னைப் பொருத்தவரை இப்படிப்பட்ட சம்பவம் நிகழ ஒன்றேஒன்று போதும். அது - கட்டுப்பாடு."

"என்னதான் சொல்லுங்கள்...நீங்கள் சொல்வதை இன்னும் என்னால் நம்ப முடியவில்லை.ஆனால் தேவன்...ஒருவேளை நீங்கள் சொல்வது உண்மையாக இருக்கும் பட்சம்,கனடா போவதற்கு முன் ஒருமுறை நான் உங்களை நேரில் சந்திக்க வேண்டும்."

"எதற்கு...என்னை சோதிப்பதற்கா?"

"அப்படியில்லை தேவன். ஒரு பெண்ணின் உடலை மட்டும் பார்க்காமல், அவளதுஉள்ளத்தையும் பார்க்கக்கூடிய, மதிப்பற்குரிய ஒரு இளைஞனை என் வாழ்க்கையில்சந்தித்தேன் என்ற திருப்தியோடு கனடா போவேனில்லையா...அதற்காக!"

"என்னை மகான் ஆக்காதீர்கள் வித்யா. நான் சராசரி மனிதன்தான். ஆனால்...நாளைநடப்பதை யாரரிவார்.? ஒருவேளை நீங்கள் சொன்னது மாதிரி, நாம் நேரில் சந்திக்கநேரலாம். நல்லது...மனம் திரந்து நிறைய பேசிவிட்டோம்...இது எனக்கு உறங்கும் நேரம். அடுத்த முறை உங்களோடு இன்னும் நிறையப்பேச ஆசை. உங்களுக்கு சம்மதமா வித்யா?"

"நிச்சயமாக!"

_____________________________________________________

"ஹலோ தேவன்...உங்களை மறுபடியும் இவ்வளவு சீக்கிரம் இணையத்தில் சந்திப்பேனென்று எதிர்பார்க்கவில்லை."

"நானும்தான் வித்யா..."

"போனமுறை உங்களோடு பேசி முடித்ததும் என்னால் வெகுநேரம் தூங்கவே முடியவில்லை. மனம் முழுவதும் ஏதேதோ சிந்தனைகள்."

"நான் நன்றாகத் தூங்கிவிட்டேன். எனக்குள் இருந்த சின்ன ரகசியத்தை உங்களோடுபகிர்ந்துகொண்ட திருப்திகூட அதற்குக்காரணமாக இருக்கலாம்."

"என்னை நம்பி உங்கள் ரகசியத்தை என்னோடு பகிர்ந்து கொண்டதற்கு நன்றி தேவன்.நானும் ராபர்ட்டும் தனித்திருந்தவேளையில் உணர்வுகள் எங்களை எப்படி தத்தளிக்க வைத்தது என்பதை அனுபவத்தால் உணர்ந்தவள் நான். அதனால்தான் நீங்கள் சொன்னவிஷயத்தை நம்பக் கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டேன்.மேலும், இந்திய ஆண்களைப்பற்றியஎன் அனுபவங்களும் அப்படி..."

"நீங்கள் சொன்ன உணர்வுத் தூண்டல்கள் எதுவும் எனக்கும் அந்தப்பென்ணுக்கும்இடையில் நடக்கவே இல்லையே வித்யா...அப்படி ஏதும் நடந்திருந்தால் அதன் முடிவுகள் எப்படி வேண்டுமானாலும் இருந்திருக்கலாம்.ஆனால், ராபர்ட்டோடு ஒரு மாதகாலம் நீங்கள் கட்டுப்பாடாக இருந்ததுதான் எனக்கு ஆச்சரியம்."

"நான் ஒரு விஷயம் சொல்கிறேன். தப்பாக எடுத்துக் கொள்ளாதீர்கள்."

"சொல்லுங்கள்"

"ஒருவேளை உங்களைப் போன்ற ஒரு இந்திய இளைஞனை என் வாழ்க்கையில்முன்பே சந்தித்திருந்தால் நான் கனடா போகவேண்டிய அவசியமே வந்திருக்காது."

"அவசரமாக அனுமானிக்கிறீர்கள். நானும் சராசரி இளைஞன்தான். எனக்கும் பல,பலஹீனங்கள் உண்டு. ஒரு இரவு முழுவதும் ஒரு அழகான பெண்ணோடு எந்தத்தவறும் செய்யாமல் தனித்திருந்தேன் என்பதற்காக என்னை மகாத்மாவாக ஆக்கிவிடாதீர்கள். அவ்வளவு ஏன்...ஒருவேளை நீங்களும் நானும் இதேபோல் தனித்திருக்கநேர்ந்தால், நான் விடிய விடிய உறங்குவேனென்று சொல்ல முடியாது."

"ஏன் அப்படி?"

"பல காரணங்கள். காலகாலமாக நமது ஜீன்களில் நமக்குள் இருக்கும் ஈர்ப்பு. காதல்பற்றி, அதன் அடுத்த நிலை பற்றி இவ்வளவு ஆழமாக நீண்டு விட்ட நமது பேச்சு...இப்படி சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்."

"நீங்கள் ஒரு வாதத்திற்காக அப்படிச் சொல்கிறீர்கள் தேவன். யோசித்துப்பார்த்தால்...நாம் இருவரும் தனிமையில் சந்தித்தாலும் கட்டுப்பாடோடு எல்லை மீறாமல் இருப்பது சாத்தியம் என்றே எனக்குப்படுகிறது. ம்...தேவன்...ஒரு சவாலுக்காக, நாம் ஏன் உண்மையில் அப்படி சந்திக்கக்கூடாது?"

"எப்படி...ஒரு ஹோட்டலில், தனியறையில், இரவு முழுவதும் தனியாகவா?"

"ஆமாம்."

"விளையாடாதீர்கள் வித்யா..."

"விளையாட்டில்லை தேவன்..ஒரு சவால்! நாம் இருவருமே ஜெயிக்க வாய்ப்பிருக்கிறசவால். இங்கு பக்கத்து நகரில், ஒரு பிரபல ஹோட்டலின் உச்சதளத்தில் நான் ஒருமுறை தங்கியிருக்கிறேன். பெரிய ஜன்னல்கள். அங்கு நின்று பார்த்தால், இரவுநேரம் ஊர் முழுக்க விளக்குகளால் அற்புதமாய் மின்னும். அப்படி ஒரு அறையின் ஜன்னலோரம் நின்று, நல்ல நண்பர்களாக, விடிய விடிய பேசிக்கொண்டிருக்க என்னால் முடியும்...உங்களாலும் முடியும்!"

"உண்மைதான்....முடியலாம்தான்...விமானம் ஏறினால் விரைவில் தொட்டுவிடக்கூடியதூரத்தில்தான் நீங்கள் இருகிறீர்கள்.ஆனால்...ஆனால்...வேண்டாம் வித்யா!"

"மறுக்காதீர்கள் தேவன்.நான் பார்க்க விரும்புவதெல்லாம், கட்டுப்பாடுமிக்க 'அந்த'உங்களைத்தான். ஒருவேளை, இந்திய இளைஞர்களைப் பற்றிய எனது எண்ணங்கள்தவறு என்று உங்களால் நிருபிக்க முடிந்தால், அது நீங்கள் எனக்குத்தரும் திருமணப்பரிசென்று நினைத்துக்கொள்வேன்."

"குதிரையின் கண்களுக்கு முன்னால் கட்டித்தொங்க விடப்படும் கேரட் போன்ற இந்தசவாலை ஏற்றுக் கொள்ள எனக்கும் ஆசைதான். ஆனால் பின்விளைவுகளைப் பற்றிபயப்படுகிறேன் வித்யா."

"அதிகம் யோசிக்காதீர்கள். உங்களால் இதில் ஜெயிக்க முடியும்."
"ம்..சரி..நீங்கள் இவ்வளவு சொல்வதால் ஒப்புக்கொள்கிறேன்.ஆனால் இது ஒரு அபாயகரமான அல்லது அபத்தமான பரிசோதனை என்று எனக்குப்படுகிறது. இருந்தாலும்...சந்திப்போம்! எப்போது என்பதை நீங்களே முடிவுசெய்யுங்கள்!"

"சந்திப்பது என்று முடிவான பிறகு, நாட்களைத் தள்ளிப்போட வேண்டாம். வரும் சனிக்கிழமை இரவு, நான் சொன்ன அதே ஹோட்டலில் சந்திப்போம். எனது தொலைபேசி எண்ணை குறித்துக் கொள்ளுங்கள்.உங்களுடையதை எனக்குக் கொடுங்கள்."

"சரி வித்யா..."


______________________________________________________

"ஹாய் தேவன்..."

"........................."

"தேவன், இருக்கிறீர்களா?"

"........................."

"தயவுசெய்து பேசுங்கள் தேவன்...."

"சொல்லுங்கள் வித்யா."

"உங்கள்மேல் எவ்வளவு நம்பிக்கை வைத்திருந்தேன், ஏன் அப்படி நடந்து கொண்டீர்கள்?"

"தவறுதான்...என்னை மன்னித்து விடுங்கள்."

"எப்படி தேவன்...விமானமேறி அவ்வளவு தூரம் வந்து, ஹோட்டல் வரவேற்பறையில் உஙளுக்காக் காத்திருந்த என்னைப் பார்த்தபிறகும் ஒரு வார்த்தைகூடப் பேசாமல்டெக்ஸியில் ஏறி ஓடிப்போக உங்களுக்கு எப்படி மனம் வந்தது?"

"எனக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை வித்யா...நீங்கள் என் மீது வைத்தது எவ்வளவுபெரிய நம்பிக்கை? என்னால் எப்படி அந்த நம்பிக்கையை உடைக்க முடியும்?"

"என்ன சொல்கிறீர்கள் தேவன்?"

"உண்மையைச் சொல்கிறேன் வித்யா...ஹோட்டல் வாசலில் ஒரு தேவதை மாதிரிநின்ற உங்களைப் பார்த்ததும், சூழ்நிலை நீங்கள் என் மீது வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையை உடைத்துவிடுமோ என்ற பயம் வந்துவிட்டது. அதனால்தான்..."

"ஆக நீங்களும் ஒரு சராசரி இந்திய இளைஞர்தானா? நீங்கள் சொன்ன மாதிரிஒழுக்கம்மிக்க ஒரு இளைஞனை நான் என் வாழ்க்கையில் சந்திக்கவே முடியாதா?"

"உண்மையில் அப்படிப்பட்ட ஒருவரை என்னில் நீங்கள் சந்தித்துவிட்டீர்கள் வித்யா..."

"என்னிடம் ஒரு வார்த்தைகூட பேசாமல் ஓடிப்போன உங்களிலா?"

""யோசித்துப்பாருங்கள்...எப்போது நீங்கள் என்னை சந்திக்கத் துடித்தீர்களோ,அப்போதே நாம் உங்களை ஏதோ ஒருவகையில் பலவீனப்படுத்தியிருப்பதை புரிந்துகொண்டேன். நாம் சந்திக்கும்போது எல்லைகள் மீறி தவறுகள் நிகழ்ந்தாலும் ஏற்றுக்கொள்ள நாம் மனரீதியாக தயாராகி விட்டதும் எனக்குப் புரிந்தது."

"................."

"நான் என்னைப்பற்றி சொன்ன விஷயங்கள் உங்களிடம் ஏற்படுத்திய பிம்பம் அப்படி.வாழ்க்கையில் நீங்கள் சந்திக்க காத்துக் கொண்டிருந்த ஒரு கதாநாயக பிம்பம்.இப்படிப்பட்ட ஏங்கித் தவிக்காத ஒழுக்கமுள்ள இளைஞனுக்காகத்தான் இதனை நாள்காத்திருந்தேன், இவனிடம் ஒருநாள் வசமிழந்தாலும், வாழ்ந்துவிட்டுப் போனாலும் தப்பில்லை என்று நீங்கள் நினைப்பதாகக் கூட எனக்குத் தோன்றியது. என் கணிப்பு தவறா வித்யா?"

"இந்த கேள்விக்கு என்னிடம் உடனடி பதிலில்லை தேவன். நீங்கள் நினைத்ததைசொல்லுங்கள்..."

"ஒருவேளை உங்களைப் பற்றிய எனது கணிப்புகள் தவறாக இருக்கலாம்...தவறாகஇருக்க வேண்டுமென்றுதான் ஆசைப்படுகிறேன்.அனால், இப்போது மனம் திறந்து ஒருஉண்மையை உங்களிடம் ஒப்புக்கொள்கிறேன் வித்யா..."

"................."

"ஹோட்டல் வாசலில், சேலை கட்டி,செதுக்கிய சிற்பம் மாதிரி நின்ற உங்களைப்பார்த்த விநாடி...நான் சலனப்பட்டேன்.அந்தநாள் முழுவதையும் உங்களுடனே கழித்துவிட வேண்டுமென்று சபலப்பட்டேன்."

"இதுதான்... உங்களின் இந்த நேர்மைதான் ... எப்படிச் சொல்வது? எத்தனை பேரால்இப்படி உண்மையையை ஒப்புக்கொள்ள முடியும் சொல்லுங்கள்?"

"இதை ஒப்புக்கொள்வதில் எனக்கு வெட்கமில்லை.ஆனால், நாம் சந்தித்து, எல்லை மீறிஏதாவது நடந்திருந்தால், நீங்கள் சந்தித்த சராசரி மனிதர்களின் பட்டியலில் நானும் சேர்ந்திருப்பேன்."

".................."

"அப்படி ஏதும் நிகழ்ந்து, நீங்கள் என்மீது வைத்திருக்கும் உயரமான நம்பிக்கைகளைதகர்த்துவிட வாய்ப்பு தராமல், டெக்ஸியில் ஏறிய அந்த விநாடியில் 'கட்டுப்பாடுமிக்க'ஒரு இளைஞனை என்னில் நீங்கள் சந்தித்தீர்கள். இது சுய தம்பட்டமாகத் தெரியலாம்.ஆனால், உண்மை."

".................."

"எந்த வகையிலும் உங்களை ஏமாற்றுவது என் நோக்கமல்ல. நான் அப்படி நடந்துகொண்டதால் நாம் இருவருமே சில இழப்புகளைத் தவிர்த்திருக்கிறோம். எனக்குத்தெரியும், உங்களை சந்திக்காமல் திரும்பியதால், நான் உங்களை காயப்படுத்தி இருக்கிறேன். இன்னும் தொடரப்போகும் குற்ற உணர்வில்லாத நமது நட்பு அதற்குமருந்தாக அமையும். மீண்டும் ஒருமுறை நான் உங்களிடம் மன்னிப்புக் கேட்கிறேன்.நாம் என்றுமே நல்ல நண்பர்களாக, எந்த விஷயத்தையும் எழுத்தில், பேச்சில் பகிர்ந்துகொள்ளக் கூடியவர்களாக இருப்போம். நான் முன்பு நான் சொன்ன மாதிரி, உங்கள்திருமணத்திற்கு என் வாழ்த்துமடல் கனடா வந்து சேரும். மீண்டும் இணையத்தில் சந்திப்போம். பை வித்யா!"

________________________________

கண்கள்,கண்ணாடிகள்!!!

சில வாரங்களாக
அந்தக் கிழவரைக் காணவில்லை.
கறுப்புக் கண்ணாடியும்
கை தள்ளு வண்டியில் அமர்ந்த அவருமற்று
வெறுமையாய்த் தெரிகிறது எனது தளம்.

வண்டியைத் தள்ளிச் செல்லும் பணிப்பெண்
சப்தமெழுப்பிச் செல்லும் சப்பாத்தோடு
இன்னும் நடந்தபடிதான் இருக்கிறாள்

லிஃப்டிற்காக
ஒருசேர காத்திருக்கையில் ஓரவிழிகளில்
அந்த கருப்புக் கண்ணாடிக்குப்
பின்னிருக்கும் விழிகளின் உணர்வுகளை
கற்பனை செய்ய வாய்ப்பற்ற காலைகள்
வெறுமையளிக்கின்றன.

ஏதேனும் ஒரு மகன் / மகள்
நாட்களுக்கு அழைத்திருக்கலாம்…
வாரங்கள்?

சிலநாட்களில்
பணிபெண்ணையும்
காணவில்லை.

வாரங்கள் சில முன்
புளோக் தாழ்வாரத்தில் கூடிய கூட்டமும்
உறக்கமற்ற அவர்களின் இரவுப் பேச்சும்
உதித்து மறைந்த தற்காலிக கழிப்பிடங்களும்
அந்த கறுப்புக் கண்ணாடிக்காரரின்
இறப்பைச்சொன்னது இப்போது புரிகிறது.

மாநகரங்களில் -
பக்கத்து வீட்டுக்காரரின் மரணம்கூட
வாரங்களுக்குப்பின் தான் அறிய முடிகிறது…

இப்போதும்
லிஃப்ட் எனது தளம்வரும் அவகாசநேரத்தில்
கறுப்புக் கண்ணாடிக்குப்பின் பார்த்திராதவிழிகளை
கற்பனையில் பார்த்திருக்கிறேன்…

கண்களற்ற உலகத்திற்கு
இழுத்துச் செல்ல
வந்து விடுகின்றன
லிஃப்டுகள்!

மும்பை கிரிக்கெட் டெஸ்ட் - ஒரு சின்ன அலசல்.

அஞ்சு பெளலரா ? இல்லை...நாலா?

அஞ்சுதான் என்னோட சாய்ஸ். உசரமான, வேகமான ஹார்மிசன் இருக்கும்போதே ஒரு பேட்ஸ்மேனை வெளியே உட்கார வைக்க முடியும்னா.. அவர் இல்லாதப்ப ஏன் இன்னொரு பேட்ஸ்மேனைக் கொண்டு வரணும்? இர்·பான், படேல், ஸ்ரீஷாந்த், கும்ளே, ஹர்பஜன்தான் பந்து வீசுவாங்கன்னு நினைக்கிறேன்... பார்ப்ப்போம்!


கவனிக்க வேண்டிய ஆசாமி : முனா·ப் படேல்

கிராமத்து முரட்டுத்தனம் டாலடிக்கும் உடல்வாகு, அதே கிராமத்து வெகுளித்தனம் மிதக்கும் நாணம் கலந்த புன்னகை... இந்தியக் கிரிக்கெட்டுக்கு இன்னொரு பரிணாமத்தைத் தருகிறார் படேல். அவர் பந்துவீச்சு - பாம்பு ஊர்வது மாதிரி இல்லங்க, பாம்பு சீறுவது மாதிரி இருக்கு. bounce - இதுதான் அவரை மற்ற இந்திய வேகப்பந்து வீச்சாளர்களிடமிருந்து வேறுபடுத்திக் காட்டுது. அவருக்கும், மற்ற இந்திய வேகப் பந்து வீச்சாளர்களுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் - வேறொன்றுமில்லை ஜெண்டில்மேன் - 10 கிலோமீட்டர்தான் என்கிறார் ஸ்ரீநாத். இந்த டெஸ்டில் 150km / hour என்ற எல்லையைத் தொடுவார்.


ஒரு டெஸ்டில் ரன் அடிச்சிட்டா 9 டெஸ்டில் தூங்கும் வியாதி

இந்த வியாதி நம்ம ஆளுங்க பலருக்கும் இருக்கு. கிரிக்கெட்டை பரதநாட்டியம் ரேஞ்சுக்கு நளினமாக விளையாடக்கூடிய லட்சுமணன் இந்த வியாதியால்தான் பாதிக்கப் பட்டிருக்கிறார். யுவராஜ் சிங்கும், வாசிம் ஜ·பாரும் இதே வியாதியால் பாதிக்கப்பட வாய்ப்பில்லை என்று சிங்கப்பூர் சிராங்கூன் ரோடு கிளி ஜோசியர் சொல்லியிருக்கிறார். நானும் அதை நம்புறேன். இந்த டெஸ்டில் இன்னொரு செஞ்சுரி அடிப்பார் ஜ·பார்னு தோணுது. உங்க ஊரு... உங்க பிட்சு, அடிங்க வாசிம் பாய்!


10 விக்கெட் எடுப்பாரா கும்ளே?

இப்பவெல்லாம் ஒரு டெஸ்டுக்கு ( குறிப்பா இந்தியாவில ) 7, 8 விக்கெட் எடுக்கிறதை வழக்கமா வச்சிருக்கிறாரு கும்ளே. முதல் நாளே கூட மும்பை விக்கெட் ஸ்பின் எடுக்கலாம்னு சொல்றாங்க. போன டெஸ்ட் மேட்சில கும்ளே லெக்ஸ்பின் போட்ட விதம் கண்கொள்ளா காட்சியா இருந்தது... ஒவ்வொரு பந்தும் உண்மையாவே ஸ்பின் ஆச்சு. இந்த டெஸ்டில் அவர் 10 விக்கெட் எடுத்தால் அது எனக்கு ஆச்சரியமில்லை... எடுக்காவிட்டால் - அது ஆச்சரியம். ஹர்பஜன்ஜீ - is it your last chance ?


அடிபட்ட புலி : இங்கிலாந்து அணி

இழப்பதற்கு ஒன்றுமே இல்லங்கிற சூழ்நிலையில என்னவாகும்? முடியே போச்சு போப்பா... என்று மனம் லேசா ஆகிடும். முக்கிய ஆட்டகாரர்களையும், போன டெஸ்ட்டையும் இழந்து - இங்கிலாந்து அணி ஏறக்குறைய அந்த மனநிலையில்தான் இருக்கிறது. அது ஆபத்தான மனநிலை. அந்த மனநிலையில் அவர்கள் ஆதீதமாக நன்கு விளையாடி இந்திய அணியை சுருட்டிவிட வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஹோக்கார்ட் ரொம்ப ஆபத்தான ஆசாமி.... கண்மூடி திறக்கிறதுக்குள்ள ஆட்டத்தின் போக்கையே மாத்திடுவாரு. ·பிளின்ட்டாப் வேற - யாராவது ஒருத்தர் பெரிய செஞ்சுரி அடிக்கணும்னு சொல்லி சொல்லி பிட்டர்ஸ்னை வெறுப்பேத்திக்கிட்டு இருக்காரு. என்ன வேணும்னாலும் நடக்கலாம்... அதுதான் கிரிக்கெட்டின் beauty. ஆனால், இந்தியாதான் ஜெயிக்கணும்னு நினைக்கிறதுதானே ஒவ்வொரு இந்தியக் குடிமகனோட duty ???


கடைசியா 1 -ன்னு!

டிராவிடைப் பற்றி ஒரு கவிதை....

உலகம் உங்களுக்கு வச்சிருக்க பட்டப்பெயர் wall...
டாஸ் போடும்போது சரியா இருக்கணும் உங்க call...
மேட்சில உங்க பேட்டில பட்டு 40 முறை பவுண்டரிக்குப் போகணும் ball...
எப்பவுமே நீங்கதான் எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்ச ஆள் ! ஆள் !! ஆள் !!!

சுனாமி ஓசையும், சில கவிதைகளும்

சிப்பிகளும், சிறுநண்டுகளும்
சிறுபிள்ளைகளின்
மணல்வீடுகளும்
இருந்த இடம் எது?

நிலா பார்த்து
இரவு நுழைந்து
பகலில் வெளிவந்த
மணல்பாதை எது?

காலங்களின் ஓட்டத்தில் -
கடற்கரையில்
கரை பார்த்து
நாளாகிறது...

நீர் மூழ்க நிற்கிறது கரை.

ஓசைச் சுனாமியின் ஓலத்தில்
அமிழ்ந்து ஒலிக்கிறது
தமிழ் மூச்சு.

எப்போதேனும்
நீர் மேல் எழும்பி விடும்
நீண்ட மூச்சுக்கள்
மீண்டும் மூழ்கின,
மூச்சுத் திணறின...

மெல்லிய பாடலின்
உள்ளிருந்து ஒலிக்கும்
ஒரு உயிர்க்கவிதை!

(சமீபத்திய தமிழ் திரைப்படப் பாடல்களைக் கேட்கும்போது, இப்படித்தான் வருகிறது பெருமூச்சு! )

இங்கு இப்படியாக இலக்கியம்

ஜெயகாந்தன், புதுமைப்பித்தன்
கு.அழகிரிசாமி, தி.ஜானகிராமன்
சுஜாதா, பாலகுமாரன்
இன்னும் எவர் எவரோ

நூலக அடுக்குகளில் வரிசையாக
எத்தனையோ நாளாய்
என்னோடு பேச....

மன்னிக்கவும்.

ஒன்பது மணிக்கு நூலக அடைப்பு.

ஒரு மணி நேர இண்டர்னெட்டில்
பிரான்ஸ் தேசத்துப் பெண்ணோடு
பில் கிளிண்டன் பற்றிப்பேச
இன்னும் இருப்பதோ இருபதே நிமிடம்!

எங்கே போய்விடும் இலக்கியம்?
பேசலாமே பின்னொருநாள்!

எனும் நண்பர்களே.....

எம்.ஆர்.டி பயணங்களில்
உட்கார இடமிருந்தும்
நிற்கும் என்னை
உற்றுப் பார்ப்பதேன்
மனிதர்கள்?
நிற்பது பிடிப்பவர்கள்
நிற்கலாம்தானே?

ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் -
தேக்காவீதிகளை
தேய்ப்பதும்..
ஆர்ச்சர்ட் ரோட்டை
அளப்பதும்..
திரையரங்கு வாசலை
மொய்ப்பதும்தான்..
இளமையின் அடையாளமா?
உறக்கம் பிடிப்பவர்கள்
உறங்கலாம்தானே?

இளமையில் காதல்
அவ்வளவு அவசியமா?
பெண்மீது
பூப்பதுமட்டுமா காதல்?
சன்னலில் கிளைகள் நீட்டும்
இளம்பச்சை மரத்தின் மீது
என்னுள்ளே பூப்பதற்கும்
இந்தப் பெயர்தானே?

நீங்கள் நீங்களாய்
இல்லாமல் இருக்கலாம்...
நான் நானாய்
இருப்பது தவறா?

மறைந்து, மறைந்து போன ஒரு பதிவு!

இரண்டு, மூன்று தடவை இந்தப்பதிவை வலைப்பூவில் போட்டுவிட்டேன். ஆனால். .. காணாமல், காணமல் போய் விடுகிறது. இந்த முறையாவது, இது இப்படியே இருக்க...எல்லா ஆண்டவர்களும் அருள் புரிவார்களாக!!!!!


இன்றைய திரைப்படப் பாடல்களைப் பற்றி பல்வேறு விமர்சனங்கள் உண்டு.இருந்தாலும் அவற்றை நாம் நம்மையறியாமல் கேட்ட படியோ,முணுமுணுத்தபடியேதான் இருக்கிறோம்.

அத்தகைய பல பிரபலமான பாடல்களைசமீபத்திய திரைப்படங்களில் எழுதி வரும் இளம் பாடலாசிரியர், கவிஞர்நா.முத்துக்குமார். அவர் கலந்து கொண்ட இலக்கிய பல்சுவை நிகழ்ச்சி சென்ற25/02/06 அன்று மாலை 6.30 மணிக்கு சிங்கப்பூர் விக்டோரியா ஸ்ட்ரீடில்அமைந்துள்ள தேசிய நூலகத்தில் நடைபெற்றது.

தேசிய நூலக வாரியம், சிங்கைத் தமிழ்ச் சங்கம் மற்றும் பாலு மீடியாமேனேஜ்மெண்ட் நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தனர்.திரு விஷ்ணு தமிழ்த்தாய் வாழ்த்துப் பாட, அனைவரையும் வரவேற்றுப் பேசினார்நூலக வாரிய மூத்த அதிகாரி திருமதி புஷ்பலதா.

தொடர்ந்து 'சுட்டும் விழிச்சுடரே', 'காதல் யானை வருகிறதே'பாடல்களுக்கும், திரு அமலதாசன் வரிகளுக்கு திரு குணசேகரன் இசையமைத்துநான்கு மொழிகளுள் முதலாவதாக வென்ற "சிங்கப்பூர் என்று சொல்லும் போதிலே"பாடலுக்கும் நிறைவான நடனவிருந்து படைத்தனர் கவிதாகிருஷ்ணன் குழுவினர்.அதன்பின் மாணவர்கள்பங்கேற்ற "திரைப்பட பாடல்களால் சமுதாயத்துக்கு நன்மையா? தீமையா?" என்றகலக்கல் பட்டிமன்றம் நடைபெற்றது.

' நான் ஆணையிட்டால்,' 'தூங்காதே தம்பி தூங்காதே' போன்ற பழைய பாடல்கள்காலம் கடந்து வாழவில்லையா? ' நல்ல பேரைவாங்க வேண்டும் பிள்ளைகளே' போன்ற பாடல்கள் குழந்தைகளுக்கு நன்னெறிகளைபோதிப்பதாகதானே உள்ளது. இன்றைய திரைப்படங்களிலும்,கவித்துவம் நிறைந்த'காதல் கடிதம் தீட்டவே', தாய்ப்பாசத்தை வெளிப்படுத்தும்'காலையில் தினமும்கண்விழித்தால் நான் கைதொழும்' போன்ற பாடல்கள் நிறைய உள்ளனவே. எனவே அன்பை, கருணையை, மனித நேயத்தை வளர்க்கிறதுதிரைஇசைப் பாடல்கள் என்று வாதிட்டனர் " நன்மையே" என்ற தலைப்பில் பேசிய அணியினர்.

'கட்டிப்புடிக் கட்டிப்புடிடா' போன்ற விரசப் பாடல்களும், 'சோடாபாட்டில்கையில' போன்ற வன்முறைப் பாடல்களுமே அதிகமாகஉள்ளன. ஆங்கிலம் உள்ளிட்ட மற்ற மொழிப் பாடல்களில் தமிழ்ச்சொற்கள் உண்டா?தமிழ்ப்பாடல்களில்தான் 'கண்ணும் கண்ணும் நோக்கியா?', 'ஷக்கலக்க பேபி',என்றெல்லாம் 'கலப்படம்' செய்கிறார்கள். பரவாயில்லையென்று இவற்றைவிட்டுவிட்டால் நன்னீர் குளத்தில் நஞ்சை கலந்தது போலாகி விடும் என்றுவேடிக்கையாக தங்கள் வேதனையை வெளிப்படுத்தினர் "தீமையே" என்றஅணியில் பேசியோர்.

நடு நடுவே தன் நகைச்சுவைப் பேச்சால் கலகலப்பூட்டிய நடுவர் திரு சேவகன்மாணவர்களின் சிறப்பான பேச்சை கேட்டு'சிங்கையில் தமிழ் தழைத்து வாழும் என்ற நம்பிக்கை வலுக்கிறது' என்றார்.மேலும் 'ராக்கம்மா கையத்தட்டு' என்ற துள்ளாலோசைப்பாடலிலும் 'குனித்த புருவமும்' என்ற ஏழாம் நூற்றாண்டு இலக்கியம்இருக்கிறதே! `ஏ குட்டி' போன்ற பாடல்களையும்தமிழ்ப்பாடலைச் சிதைக்கும் தமிழ்த் தெரியாதோர் பாடும் பாடல்களையும்அன்னப்பறவையென ஒதுக்கி விடுங்கள். 'இன்னிசை பாடிவரும்' என்ற பாடலில்'காற்றலை இல்லையென்றால் ஒரு பாட்டொலி கேட்பதில்லை' என்ற அறிவியல் செய்தி,'ஒவ்வொரு பூக்களுமே' என்ற பாடலில் 'மனிதா உன் மனதைக் கீறி விதை போடு' போன்றதத்துவக் கருத்துக்கள் நிறைந்து கிடக்கன்றன. அந்தாதிப் பாடலாக அமைந்த கண்ணதாசனின் 'வசந்தகால நதிகளிலே','கண்ணோடு காண்பதெல்லாம்' போன்றஇலக்கிய நயம் கொணட எண்ணற்ற நல்ல பாடல்களைக் கேளுங்கள்" என்று கூறி"திரைபடப் பாடல்களால் சமுதாயத்துக்குநன்மையே" எனத் தீர்ப்பளித்தார்.

கவிஞர் நா.முத்துக்குமாரைப் பற்றிய அறிமுகஉரை நிகழ்த்தினார்சிவஸ்ரீ.சிங்கையின் தமிழ் வானொலி ஒலி 96.8-ல் 2005-ம் ஆண்டுமுதலிடத்தைப் பிடித்த 'காதல் வளர்த்தேன்' என்ற பாடலையும், 2006-ம் ஆண்டுமுதலிடத்தைப் பிடித்த 'சுட்டும் விழிச்சுடரே' என்ற பாடலையும் எழுதியவர் திரு நா.முத்துக்குமார்.

இவர் எழுதிய 'உனக்கென இருப்பேன்', என்ற பாடல், தான் சென்ற கார் ஓட்டுனரைகண்கலங்க வைத்ததென்றும், தமிழ் சரளமாக பேச முடியாதவர்களும், "உன் கண்கள்வண்டை உண்ணும் பூக்களன்றோ" என்று பாடுவதையும் சுவைபடக் கூறினார்.'காட்டிலே காயும் நிலவை' என்றும் 'அய்யர் பொண்ணு மீன் வாங்க வந்தா'என்றும் எல்லாவிதமான பாடல்களையும் எழுதத் தெரிந்தவர். 'புலி வளர்க்ககாடும் காசும் இல்லாததால் நாங்கள் நாய் வளர்த்தோம்' போன்ற நல்லகவிதைகளையும் படைத்துள்ளார்" என்ற சிவஸ்ரீ இணையம் உட்பட பெரும்பாலும்பாடலாசிரியரின் பெயர்கள் குறிப்பிடப் படுவதில்லை என்ற ஆதங்கத்தையும்வெளிப்படுத்தினார்.

'திரைப்படப் பாடல்களும் இன்றைய தமிழ் இலக்கியமும்' என்ற தலைப்பில் பேசியகவிஞர் நா.முத்துக்குமார் தான் மூன்றாவதுவகுப்பில் படிக்கும் போது கவிதை எழுதியதாகக் கூறினார்."காஞ்சிபுரம்சொந்த ஊர். எனது வீட்டில் சுமார் மூவாயிரம் புத்தகங்கள் இருந்தன. நிறையநேரம் நூல் வாசிப்பதிலேயே செலவிடுவேன். அப்போதும் 'திரைப்படப் பாடல்களால்நன்மையா? தீமையா?' என்ற பட்டிமன்றத்தில் நானும் பேசியிருக்கிறேன்.ஆசிரியர் எதிர்காலத்தில் என்னவாகப் போகிறாய் என்று கேட்டதற்கு'விஞ்ஞானியாவேன்' என்று சொன்னேன். ஆனால் இப்போது எதிர்பாராத விபத்தாகபாடல் எழுத வந்துவிட்டேன்" என்று தனதுநினைவுகளைப் பகிர்ந்து கொண்டார்.

சொந்த மண்ணைப் பிரிந்தவன் பாடுவதுபோல் அமைந்த 'திரைகடல் தாண்டி வந்துதிரவியம் தேடுகின்றோம்' என்ற பாடலில்'செல்லம் கொஞ்சி நம்மைக் கடிக்க வரும் கொசுக்கள்" போன்ற யதார்த்தமும்ஏளனமும் நிறைந்த வரிகளை திரு முத்துக்குமார்வாசிக்கையில் பலத்தக் கைத்தட்டலைப் பெற்றார்.."வேப்பம்பூ மிதக்கும்எங்கள் வீட்டுக் கிணற்றில்' என்ற எனது 'தூர்' கவிதையை கையாண்ட எழுத்தாளர்சுஜாதா, கவிஞர் அறிவுமதி, இயக்குனர் பாலுமகேந்திரா போன்றோர் மறக்கமுடியாதவர்கள்" என்றார்.

நல்ல பாடல்கள் பிறப்பது இயக்குனர் உள்ளிட்டோரின் கைகளிலும் உள்ளது. எழுதசுதந்திரம் கொடுத்ததால்தான் இயக்குனர் பாலாவுக்கு "ஓராயிரம் யானை" என்றபாடலும், இயக்குனர் செல்வராகவனுக்கு "கண்பேசும் வார்த்தைகள்" என்றபாடலும், இயக்குனர் பாலாஜி சக்திவேலுக்கு,"உனக்கென இருப்பேன்" என்றபாடலும் எழுத முடிந்தது. மோசமான பாடல்கள் என்று நீங்கள் நினைப்பதைகேட்காதீர்கள். அவ்வாறு நீங்கள் நிராகரித்தாலே அதுபோன்ற பாடல்கள்வெளிவருவது குறைந்து விடும்.

" வானத்தைப் போல திரைப்படத்தில் வரும் 'எங்கள் வீட்டில் எல்லா நாளும்'என்ற பாடல் மெட்டில் சிறுவன் பாடுகிறான்."எங்கள் வீட்டில் எல்லா நாளும் இட்லிதான்,தொட்டுக் கொள்ள கெட்டுப் போனசட்னிதான்"..இப்படி எல்லோருக்குள்ளுமே ஒருகவிஞன் இருக்கிறான்."மனுஷ்யபுத்திரன், தபூசங்கர் போன்ற பலருடையகவிதைகளையும் பிடிக்கும்.

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலான நீண்ட பாரம்பரியம் கொண்ட இலக்கணத்தைபின்பற்றி எழுத வேண்டி உள்ளது. நம் மரபும் வாழ்வும் பாடலோடு இணைந்த மரபுஎன்பதால் திரையிசைப் பாடல்களை அழிக்க முடியாது."என்று நம்பிக்கையூட்டிநிறைவு செய்தார் திரு நா.முத்துக்குமார்.

கவித்துவமிக்க, சுருக்கமான செய்திகளோடு நிகழ்ச்சியை சிறப்பாகவழிநடத்தினார் கவிஞர் பாலு மணிமாறன்.தரமிக்க தமிழ் இலக்கியநிகழ்ச்சிகளுக்கு தங்களது ஆதரவு எப்போதும் உண்டு என்பதை அரங்கு முழுக்கத்திரண்டிருந்த கூட்டம் நிருபித்தது

ரசிச்ச பாட்டு நாலு

1. " செண்பகமே, செண்பகமே"

........ 80 களில் இறுதியில், எத்தனையோ இரவுகளில் என் இதயம் பிழிந்திருக்கிறது இந்தப் பாடல். " எள்ளுப்பூ நாசிப்பத்திப் பேசிப் பேசித் தீராது...உம் பாட்டுக்காரன் பாட்டு உன்ன விட்டுப் போகாது " என்ற வரிகளை உச்சரிக்கையில் மனோவில் குரல் நெகிழ, நெகிழ - கேட்க்கும்போதெல்லாம் - அதில் வழுக்கி, வழுக்கி விழுந்து விடுகிறது மனசு ......


2. " பூங்காற்று திரும்புமா... என் பாட்டை விரும்புமா"

......... பச்சைக்கம்பளம் விரித்த ஒரு கிராமத்து வெளியில் - ஆதரவற்ற அநாதையாக - ஓடைகளில், ஒற்றையடிப் பாதைகளில், சிறகு விரிக்கும் தென்னந்தோப்புகளில், ஓய்ந்திருக்கும் செம்மண் குளக்கரையில் ஓடியபடி இருக்கும் இந்த ஓசை - இன்றும்கூட, என்னை வந்து சேரும்போதெல்லாம்... தன்னைத் தந்து விட்டு என்னை வாங்கிக் சென்று விடுகிறது......


3. "எல்லோரும் நலம் வாழ நான் பாடுவேன்"

......... TMSன் குரலில் சாகா வரம் பெற்ற பாடல்கள் பல்லாயிரம். இந்தப்பாடலின் இடையில் வரும் " உனக்கான என் பாடல் ஒலிக்கின்றது..அதில் ஏதேதோ எண்ணங்கள் இருக்கின்றது " என்ற வார்த்தைகள் எ·கை உருக்கும் தீயாக நம்மை வார்த்து - வடிவமைத்தும் விடுகின்றன. நம் வாழ்வில் இடையிடையே வந்து போகும் ஏதேதோக்களின் சாயலோடு, உறக்கங்களிலும், கனவுகளிலும் கூட ஒலிக்கும் பாடல் இது.


4. "கண்பேசும் வார்த்தைகள் தெரிவதில்லை..."

...... உலகக் காதலர்களில் ஏக்கமெல்லாம் சேர்ந்து ஒலித்தால் எப்படி இருக்கும்? இப்படித்தான் இருக்கும் என்று சொல்ல வைக்கிற பாடல் இது. அவள் விழியும், அதனால் வரும் வலியும் ஒவ்வொரு காதலனும் உணர்ந்ததுதான். ஆனால், " விழி உனக்குச் சொந்தமடி... வேதனைகள் எனக்குச் சொந்தமடி" என்ற வரிகளைக் கேட்கும்போதோ...அட, நாம் சொல்ல நினைத்து வார்த்தைகளின்றி தவித்த விஷயத்தை இந்தக் கவிஞன் எப்படி இவ்வளவு அழகாகச் சொல்லிவிட்டான் என்று வியப்புக்கல் மீது கால் இடறி விழுந்தே விடுகிறோம். விழ்ந்த நம்மை பரிதாபமாகப் பார்த்தபடி கடந்து போய் விடுகின்றன வரிகள்.