கிடைக்கிற வாய்ப்பையெல்லாம் தவறவிட்டு
நழுவிக் கொண்டிருக்கிற வாழ்வின் கவலை

திராட்சை ரசமென வடிகிறது

முடிவுறாத பாதையின்

துயர் விளிம்பில் நின்று

இன்னும் கொஞ்சம் சோகம் சிந்தியவேளை

இளமையை கொத்திக் கொத்தித் தின்றன

முக வரிகள்

ஆறுதல்களால் திரும்பப்பெற முடியாததாகவே

இருக்கிற இளமை : முடியுமென்றால்

இருள் சூழ் விந்தென இருக்கக்கூடும்

ஒரு பாத்திரத்தின் உணவெடுத்து

இன்னொன்றுக்கு பிச்சையிடுபவர்களின்

தர்மம் மீதான வருத்தங்களிலிருந்தும்

முடிந்த நிகழ்வுகளினின்று

மீண்டுவிட்ட தெளிவுகளோடும்

நீளும் ஓர் பாதை

எல்லா திசைகளும் கிழக்காவோ மேற்காகவோ

இருத்தல் சாத்தியமற்ற திசைகளின் கரைகளில்

முளைத்து தலையசைக்கும்

நம்பிக்கை நாணல்காடு !